Ik heb er lang over nagedacht of ik dit wilde delen op mijn blog... Soms denk ik namelijk: moet je wel álles (of bijna alles) willen delen? Maar onlangs kwam ik een post op Instagram tegen van iemand die enorm gestruggeld heeft met borstvoeding afbouwen en zij kreeg tientallen reacties van vrouwen die hetzelfde ervaarden. De meesten waren ook vooral benieuwd of anderen tips hadden. Dat wakkerde bij mij het idee aan om mijn ervaring toch maar te delen, al kan ik één andere mama hiermee helpen: dat zou al mooi zijn😊
Een kort borstvoedingsavontuur
Ik had me voorgenomen dat ik niet per sé wel of niet borstvoeding zou geven: als het lukt helemaal prima, als het niet lukt: ook goed. Loïs werd meteen na haar geboorte aangelegd en dronk alsof ze nooit anders had gedaan. Na een paar dagen kwam echter de welbekende stuwing (hallo 2 extra cupmaten) en de regeldagen bij Loïs: soms wilde ze 45 minuten achter elkaar drinken, soms elke 20 minuten een beetje, dan weer uren niks. Het hoort er allemaal bij om je productie op gang te krijgen. Ik vond de eerste week best pijnlijk met tepelkloven en soms verkeerd aanhappen, maar over het algemeen ging het ons goed af zonder hulp van kraamzorg of lactatiekundigen etc. Na 2 weken ging ik deels kolven, omdat ik het wel fijn vond als mijn man ook flesjes kon geven. Ze raden echter niet voor niks aan pas na 6 weken te starten met kolven: Loïs vond die flesjes véél makkelijker drinken dan bij mij. Na 4 weken deels kolven/flesjes en deels bij mij drinken was ze er klaar mee: ze dronk zo onrustig en weinig bij mij dat ik van het een op het andere moment besloot dat ze gewoon afgekolfde melk kreeg. Ik voedde dus niet meer live en besloot volledig te kolven. Dat bleek echter héél andere koek dan af en toe kolven, af en toe borstvoeding geven. De héle dag bestond uit kolven, de kolf schoonmaken, alles in zakjes gieten, labelen, invriezen, ontdooien (wat nooit snel genoeg gaat met een gillende baby) en het continue brommende geluid van die twee kolf units in mijn BH. Oh ja, en een paar uur van huis? Kolf apparaat, zakjes, koeltasje: alles moest mee. Het voelde als één enorme melkfabriek, die ook door moest gaan als er visite was omdat de boel anders weer op knappen stond. Niet altijd even prettig. Daarom besloot ik na een aantal weken kolven daar mee te stoppen en Loïs kunstvoeding te gaan geven.
Het afbouwen: een schema en een hoop tranen
Ik had een dubbele draadloze kolf dus ik kolfde ongeveer 6x per 24 uur. Ik liet als eerst de kolfsessie in de nacht vallen, wat meteen al (door mijn mega productie) resulteerde in borsten die 's ochtends zó op knappen stonden dat het echt pijn deed. Ik besloot ook direct om in plaats van 15 minuten te kolven, 12 minuten te kolven. Zo bouwde ik dat af totdat de stuwing weg bleef en ik pas weer met de kolf sessie van later op de ochtend uit kwam. Je kunt heel makkelijk een afbouwschema Googlen, maar ik zou ook vooral je eigen gevoel volgen. Ik had binnen 3 weken 4 kolfsessies eruit, en had dus nog 2 kolf sessies per 24 uur, ongeveer rond 7 uur in de ochtend en 19 uur in de avond. Dat koste me echter héél veel moeite en vooral pijn. Het leek wel alsof mijn lijf protesteerde en toch telkens te veel melk bleef aanmaken, terwijl ik echt het minimale kolfde om de druk eraf te halen en vervolgens dus 12 uur lang uitstelde tot de volgende korte kolf sessie. Dit is misschien too much information, maar ach, we delen gewoon maar de realiteit: ik heb een aantal weken met kraamverband in mijn sport topje gelopen omdat zoogcompressen gewoon niets meer tegenhielden. Het liep er gewoon uit, zo veel druk stond erop. Voor mij ging de knop om toen ik op een familiefeestje was en niet eens mijn eigen baby hoorde huilen, maar die van mijn zus: daar ging de complete melkfabriek van aan. Mooi hoor, dat de natuur zo werkt dat je lichaam op baby gehuil reageert. Maar daar zat ik dan, met gigantisch pijnlijke borsten, en 2 enorme doorgelekte plekken op mijn shirt, terwijl ik juist wilde dat die productie eindelijk ging stoppen. Ik heb de volgende ochtend huilend de huisarts gebeld dat ik gék werd van die 2 kolfsessies die ik er maar niet uit kreeg én de continue pijn en lek momenten.
Abrupt stoppen met borstvoeding/kolven: de huisarts om hulp gevraagd
Het hele stoppen-met-borstvoeding verhaal begon een donker wolkje op mijn juist zo blije roze babywolk te worden. De pijn nam zo erg toe dat ik elke dag bang was voor een borstontsteking. Ik kolfde dus zodanig dat ik een borstontsteking probeerde te voorkomen, maar dat was weer te veel om zelf de productie te kunnen stoppen. Gék werd ik, vooral omdat ik mijn dochter niet goed meer tegen mij aan kon houden. Van álle ongemakken die ik in mijn zwangerschap had, en ja dit meen ik: zelfs mijn bijna
21 uur durende bevalling: dit was vele malen erger. Omdat het maar duurde en duurde. Huilend zat ik bij de huisarts met de vraag of ik alsjeblieft Dostinex (middel om snel de melkproductie te stoppen) mocht krijgen. Ik werd eerst bevraagd met 'heb je al geprobeerd gewoon 24 uur niet te kolven?' 'en wat nou als je er koude compressen op legt?' 'heb je geprobeerd om paracetamol te slikken?'. Ik kon die vent zijn spreekkamer wel door sleuren, hoé niet-serieus wil je een huilende moeder nemen die al weken lang borstvoeding probeert af te bouwen met zo veel pijn...😡Van deze huisarts kreeg ik dus niets, behalve de tip: zoek eens een lactatiekundige op. Ik dacht nee dankje, ik ga zelf wel op zoek naar een alternatieve, natuurlijke manier om hier vanaf te komen. En wat blijkt? Die is er!
Redder in nood: Salie thee om productie snel te stoppen
Ik kwam op een forum meer verhalen zoals die van mij tegen: mama's met overproductie, die probeerden het kolven of borstvoeding geven af te bouwen, maar die niét van de laatste voedingen af kwamen door de stuwing en pijn. De meest gedeelde tip: salie thee. Ik besloot 100% pure saliethee, in de gedroogde bladeren variant, te bestellen bij een natuurwinkel online. De volgende dag kwam de thee aan en deze dronk ik gewoon gedurende de dag. Zo'n 5 á 6 kopjes dus. De thee is niet mega lekker, maar een beetje honing erin deed wonderen. Binnen 2 dagen merkte ik dat er niet spontaan meer melk uit kwam lopen en dat de pijn minder werd. Een dag later hoefde ik de avond kolf sessie niet meer te doen en volgens mij heb ik daarna nog maar 2 x een heel klein beetje (10 ml) gekolfd in de ochtend. Op een dag besloot ik dat niet meer te doen en ik kreeg daar geen stuwing of pijn meer van. Al met al dronk ik de thee nog een week, maar na in totaal 4 dagen was mijn productie dus al gestopt. Er blijft dan nog wel altijd wat melk achter die vanzelf afgebroken wordt als het er niet uit gehaald wordt. Na die hele week saliethee was het allemaal helemaal back to normal. Ik heb er wel liters salie thee voor moeten drinken, maar wát is dat het waard geweest. De huisarts belde later nog om te vragen of het afbouwen lukte. Toen ik aangaf dat ik al helemaal had afgebouwd met behulp van saliethee werd ik nog net niet uitgelachen - artsen kennen natuurlijk vooral medicijnen en geen alternatieve of natuurlijke opties. Maar ik geloof 100% dat de saliethee hét redmiddel is geweest voor mij. Er zijn tientallen onderzoeken geweest naar de melkproductieremmende werking van saliethee. Sterker nog, op alle soorten thee waar salie in zit, staat dat dit niet gedronken mag worden als je borstvoeding geeft omdat het de melkproductie afremt. Precies wat ik wilde.
Dus ben jij net als ik was, wanhopig op zoek naar een middel om snel de borstvoeding / kolfsessies te kunnen afbouwen? Ga gauw naar de winkel voor saliethee, dan ben je er hopelijk héél snel vanaf! 💪
Een reactie posten