Op 16 oktober ben ik bevallen van onze prachtige dochter Loïs, mijn bevallingsverhaal kun je hier lezen. Een aantal weken voor de uitgerekende datum ontving ik wat producten van Pure Nature: een webshop in the making, maar via Instagram kun je al producten bestellen :) Het zijn producten die je herstel na de zwangerschap en bevalling kunnen bevorderen, dus ik was er enorm benieuwd naar. Ik neem je mee in mijn ervaring én ik deel een kortingscode verderop in dit artikel.

Rozenspray

De rozenspray is een biologische spray gemaakt van rozen die je op je huid en haar kunt gebruiken, maar ook op je tong kunt sprayen voor een kalmerende werking. Dit leek me wel wat voor tijdens de bevalling. Toen de bevalling wat verder vorderde heb ik de spray vooral op mijn gezicht gesprayed als verfrissing. Ik kon geen parfum of deodorant verdragen, maar de milde geur van rozen vond ik wel echt fijn. Later probeerde ik de spray ook op mijn tong om te kijken of het kalmeerde, maar daar ondervond ik geen verschil in. Wellicht had het juist meer een ontspannende werking kunnen hebben in de begin fase maar toen had ik er niet aan gedacht.

Vrouwenmantel tinctuur

Deze tinctuur is gemaakt van de vrouwenmantel plant en wordt afgeraden om vóór de uitgerekende datum te gebruiken omdat het de baarmoeder stimuleert. Uiteindelijk ging ik 12 dagen over de uitgerekende datum heen, en vanaf dat moment heb ik de tinctuur als druppels door mijn thee gedronken in de hoop dat het wat op gang zou brengen. Dat was niet het geval. Waar het denk ik wel enorm voor geholpen heeft, is het krimpen van mijn baarmoeder en het weinige bloedverlies na de bevalling. Vrouwenmantel staat bekend om haar weefselherstel, bloedstelpende en infectiewerende eigenschappen. Na de bevalling viel het me op dat mijn buik al redelijk plat was. Na 3 dagen was het zo goed als voorheen, wat ik absoluut niet verwachtte. Ook het bloedverlies tijdens en na de bevalling viel me alles mee, dus daar zou deze tinctuur zomaar een groot aandeel in gehad kunnen hebben.

Rozenknopjes

De Rozenknopjes hebben dezelfde verzachtende eigenschappen als de rozenspray. Ze kunnen in het Bevalbad gestrooid worden, op de placenta als je een lotusbevalling wilt of je kunt er thee van zetten. Tijdens mijn bevalling zat ik ook het grootste gedeelte in bad, maar het idee van drijvende Rozenknopjes die tegen me aan zouden komen kon ik niet hebben 😂 Ik dacht van te voren heerlijk sereen in dat bad te dobberen tussen de rozenknopjes, maar op het moment zelf kronkelende ik als een bezetene door dat bad om een beetje met de pijn te dealen. Missie niet geslaagd dus, maar de knopjes hebben een ander doel gekregen.

Postpartum Yoni steam

De Postpartum Yoni steam is een mix van kruiden en planten die het herstel aan je perenium na hechtingen van een knip/scheur kunnen bevorderen. Hier heb ik het meest baat bij gehad! Ik heb er niet letterlijk een stoombadje van gemaakt, maar een soort thee van getrokken - inclusief de rozen knopjes - en die thee heb ik afgekoeld in een peri bottle gedaan. Dat is een soort spuit flesje waarmee je water of in dit geval de Postpartum Yoni steam, tegen je hechtingen aan kan spuiten tijdens of na het plassen. Ik vond dit zo'n enorme verademing! Ik had hechtingen en het idee alleen al van wc papier daar tegenaan bezorgde me kippenvel. Ik heb 2 weken lang na elk toilet bezoek die 'thee' er tegenaan gesprayed en naast dat het daardoor niet zo prikte met plassen, heeft het mijn herstel ook bevordert aangezien ik na 2 weken bijna geen last meer had en het er allemaal goed uit zag.

Baby zalf

Ook heb ik een potje babyzalf, op basis van lanoline, helemaal opgemaakt. Wat een fijn spul! Ik heb het op de schrale plekjes op Loïs haar huidje gesmeerd, op mijn tepels bij tepelkloven, op haar schrale billetjes en zelfs tijdens de bevalling al gebruikt als lippen balsem. (Dat je van al dat puffen droge lippen krijgt is no joke)

10% korting met code MALU10

Omdat ik zo tevreden ben met de producten en ik graag jou als lezer kennis wil laten maken met de natuurlijke producten van Pure Nature, heb ik een kortingscode voor je. Met MALU10 krijg je 10% korting op je bestelling! Je kunt je bestelling via een DM op Instagram plaatsen.

Na een korte pauze ben ik weer terug, dit keer als kersverse mama van mijn lieve dochter Loïs 🥰 De afgelopen weken waren prachtig, natuurlijk ook wel zwaar maar vooral: ontzettend bijzonder. Waar ik eerst dacht dat ik daar niet veel over zou delen, denk ik nu juist dat het wél leuk is om te delen. De tijd gaat zo snel dat ik sommige momenten alweer bijna vergeet, dus het altijd kunnen terug lezen is voor mezelf ook fijn. Daarnaast heb ik een aantal zwangerschaps updates geplaatst dus het is een logisch vervolg om je mee te nemen in mijn laatste weken zwangerschap, de bevalling en de eerste weken met Loïs.

Bijna 42 weken zwanger...

Even terug naar waar ik geëindigd was hier: ik heb rond de 37 weken zwangerschap na de Bevallen Als Een Baas cursus nog een zwangerschapscursus van mom & co afgerond en daardoor stond ik heel positief tegenover de bevalling en alles wat daarna zou komen. Toch werd ik steeds ongeduldiger naar mate ik voorbij de 40 weken ging. De eerste dagen viel het mee, maar toen met  41 weken een inleiding ter sprake kwam begon ik 'm wel te knijpen. Niet dat ik bang was voor de bevalling; ik wilde dat het zo snel mogelijk zou beginnen zodat die inleiding niet zou gaan gebeuren. Ik had een wens voor thuis bevallen in een bevalbad, zonder onnodige medische interventies en met alle vertrouwen in het natuurlijke proces dat bevallen in principe is. Wel in mijn achterhoofd houdend dat het altijd anders kan lopen. En gelukkig maar, want met 41 weken en 2 dagen werd de inleiding dan ook echt gepland voor 41 weken en 6 dagen. Mijn beeld van inleiden was - in tegenstelling tot mijn eerdere mindset - niet bepaald positief: ik had veel gelezen over een scala aan interventies wanneer je eenmaal begint met een inleiding. Ze zouden starten met vliezen breken en weeën opwekkers.. Dan volgt vaak al gauw een ruggenprik omdat kunstmatige weeeën in veel gevallen zorgen voor een weeën storm. Vervolgens beland je vaker op je rug aan bed gekluisterd etc. Leek mij alles wat ik niet wilde! Gelukkig kon de gynaecoloog me gerust stellen en was er zelfs een bevalbad aanwezig in het ziekenhuis. Toch bleef ik na die afspraak de hoop houden dat ze uit zichzelf zou komen en ergens was mijn voorgevoel dat ze de nacht voor de inleiding zou komen... Alsof ik het aanvoelde!

De bevalling | de meest bijzondere ervaring uit mijn leven

Met 41 weken en 4 dagen gebeurde er overdag nog niets. Mijn eigen verloskundige had me thuis nog gestript, maar dat was in de ochtend en ik merkte er daarna niks van. Tot een uur of 19 ´s avonds. We zaten te eten toen ik een aantal keer een harde buik kreeg die ook iets pijnlijk was. Tegen 20 uur viel het me op dat dit vaker kwam en opende ik voor de lol mijn weeën timer app. We zaten een film te kijken en ik verwachtte er eigenlijk nog niets van, ik kon er immers prima doorheen kletsen. Een uur later was het af toe toch wel pijnlijk en gaf mijn app ook aan dat het begonnen was. Toen sprak ik helemaal blij uit dat ik zeker wist dat het begonnen was. Dat blije was echter gauw verdwenen toen ik in bed lag en ineens niet meer stil kon liggen. Binnen no time merkte ik dat de pijn me overviel. Mijn man sliep al dus ik ging stilletjes het bed uit, installeerde mezelf beneden voorover hangend voor de bank en zette rustgevende muziek op. In het pikkedonker heb ik zo 2 uur lang in m'n eentje weeën zitten opvangen, waarna ik dacht: ik vind dit toch al bést vervelend, maar laat ik maar zo lang mogelijk uitzitten voor we de verloskundige bellen. Ze kwamen om de 2 tot 3 minuten toen ik naar boven ging om mijn man wakker te maken. Dat was echter niet meer nodig, want mijn gepuf was al niet te missen waardoor hij zelf wakker werd 😂

Actieve fase | zo lang mogelijk thuis blijven

We besloten het nog even aan te zien want ook al weet je dat je gewoon moet bellen, je voelt je toch wat bezwaard midden in de nacht. De verloskundige kwam rond 2.30 uur en zei meteen dat ze aan me zag dat het echt begonnen was. De ontsluiting bleek nog niet zo op te schieten, dus ik mocht gelukkig  meteen onder de douche of in bad. Terwijl mijn man het bevalbad installeerde kroop ik onder de douche. Waar ik van te voren dacht dat heerlijk te vinden, vond ik het gruwelijk op dat moment 😂 Alle ademhalingsoefeningen gooide ik overboord, niets voelde goed en geen enkele houding leek te doen. Ook kwamen de weeën stipt elke 2 minuten. En zo grappig hé, je denkt van te voren dat je weet wat je wilt. Zo wilde ik niet liggen maar zo veel mogelijk staan zodat de verticale houding en zwaartekracht hopelijk zouden helpen. Maar met die weeën kón ik helemaal niet meer staan, ik zakte bijna door mijn benen en kon alleen maar hangen over het bed of het bad. Eenmaal in het bevalbad hielp het warme water wel iets en kon ik tussendoor beter ontspannen. Bij de volgende check in de ochtend zat ik op 4cm ontsluiting, wat voor mijn gevoel tegen viel omdat ik het al heel heftig vond en uitgeput raakte van het niet op adem kunnen komen. Volgens mij heb ik toen voor het eerst gezegd dat ik een keizersnede wilde omdat ik dacht dat het me niet ging lukken😂 Gelukkig ging niemand daar op in ;) Mijn man werd elk half uur terug de badkamer in gestuurd om warm water toe te voegen aan het bad. Het kon me niet heet genoeg zijn, in de hoop de scherpe randjes van de pijn te halen. Vanaf dat moment kreeg ik een soort constante kramp in mijn onderbuik die tussen de weeën door niet meer weg trok. Ik probeerde uit te leggen aan de verloskundige wat ik voelde maar ze gaf aan dat 't haar niets zei. Het was geen weeënstorm want die komen nog wel op als golven, alleen dan achter elkaar. Dit was één constante pijn. Omdat het met mij en de kleine gewoon goed ging, was het ook niet reden voor paniek. Voor mij was die constant aanwezige, enorm zeurende pijn achteraf het aller vervelendste aan de hele bevalling. Elke wee die eroverheen kwam was echt even terror. Zo gingen we nog wat uren door, werden mijn vliezen tussendoor gebroken en toen ik op 9 cm ontsluiting zat aan het eind van de ochtend kwam er even persdrang op gang. Een mega bizar gevoel! Helaas verdween dat gevoel ook weer snel en leek er na een tijdje geen progressie in te zitten omdat de kleine niet ver genoeg was ingedaald. Ook al deed ze het gewoon goed, we hebben toen besloten om na 17 uur thuis uitzitten, tóch naar het ziekenhuis te gaan. Ik had ondertussen wel 20x geroepen dat ik niet meer kon en dat ik dacht dat het niet ging lukken dus dat ik iets van pijnstilling wilde. Gelukkig kon dat ook omdat we naar het ziekenhuis gingen en ik mocht een nog een morfine pompje als pijnstilling. Mijn man was achteraf wel nerveus geweest omdat ik zo lang op 9cm zat en we moesten verplaatsten naar het ziekenhuis... Ikzelf heb geen moment angst of zenuwen gevoeld: ik was compleet van de wereld en ik was me alleen maar aan het vastklampen aan die minuut zonder pijn, totdat een volgende wee zich weer als een soort tsunami aandiende😂 Geen idee waarom ik altijd dacht: goh wat ben ik benieuw hoe weeën voelen - op dat moment wilde ik alleen maar dat het zou ophouden.

Bevallen in het ziekenhuis | daar was Loïs ineens!

De rit naar het ziekenhuis was alles hoe ik het me nooit had voorgesteld 😂 lijkbleek en nog drijfnat, met een uitgezakt rattennest op mijn hoofd door mijn hair extensions, in een panterprint broek met roze shirt en geruite jas: het boeide me allemaal niks meer. Ik heb overdwars in de auto en later in de rolstoel gehangen met minder dan elke minuut een wee... Toen boeide het me niet maar nu denk ik nog wel eens: wat moeten al die mensen in het ziekenhuis gedacht hebben, haha. Eenmaal op de verloskamer aangekomen duurde het nog bijna 1,5 uur voor ik een infuus kreeg omdat er eerst een ctg gemaakt moest worden. Tussendoor heb ik vooral liggen woelen en heeft m'n man net als alle uren daarvoor in mijn rug tegendruk zitten geven. Dat moment in het ziekenhuis vond ik nog het meest heftig: ik voelde me hulpeloos omdat het zo lang duurde voor er een infuus met pijnstilling kwam. Ik bleef vragen wat er in godsnaam zo lang duurde en kreeg telkens geen reactie. Tsja, het was een zondag dus er waren minder medewerkers en daarom duurde alles zo lang. Achteraf bleek ik al mijn vragen ook op een stagiaire af te vuren die vooral naast het bed stond om de CTG op mijn buik te houden, die ik er continu af knalde met al mijn gedraai😂. Uiteindelijk kwam er een verpleegkundige om weeën opwekkers aan te sluiten, om te zorgen dat de baby verder indaalde. Ook kreeg ik toen eindelijk de remifentanil, alleen gaf dat voor mijn gevoel helaas amper verlichting. De weeën opwekkers werkten al gauw want vanuit het niets kwam er een soort oergevoel los wat ik absoluut niet tegen kon houden. Toen wist ik dat dat persdrang was en het eindelijk op begon te schieten. Maarja, niemand kwam controleren of ik al op 10cm zat. Gelukkig mocht ik eraan meegeven terwijl we wachtten op de verloskundige. (Hoe vaak hoor je niet dat vrouwen persdrang moeten ´ophouden´??) Na een tijd kreeg ik het gevoel dat die kleine er bijna uit kwam, en dat bleek ook zo te zijn. Binnen no time stond er een verloskundige en verpleegkundige aan mijn bed en mocht ik actief gaan persen. Er werd nog netjes gecheckt of ik wel op mijn rug wilde liggen, want er stond met grote letters in mijn beval plan van niet.. Maar ik wilde vooral niet meer bewegen en er gewoon gauw vanaf zijn. Ik kreeg ineens energie voor 10 en kon eindelijk wat nuttigs doen voor mijn gevoel. Ik deed precies wat de verloskundige zei en kreeg elke keer te horen dat ik als een speer ging. Dat gaf goede moed, na uuuurenlang weeën waardoor alles zo langzaam leek te gaan. En wat me ook mee viel: ik had verwacht dat dit het pijnlijkst zou zijn, maar nee: dit zou ik zo weer doen. Die weeën daarentegen... No thank you✋. Na 40 minuten persen was ze er ineens, en zag ik haar zelf geboren worden. Heel bijzonder! Waar ik altijd heb gedacht dat ik ontzettend zou moeten huilen zodra je baby op je buik wordt gelegd, was ik vooral opgelucht en heel blij dat het na 20 uur eindelijk erop zat. En bizar wat je eruit kraamt tijdens, maar ook na de bevalling: ik riep meteen dat ik het zo nog een keer zou doen terwijl ik daarvoor meerdere keren riep dat ik een keizersnede wilde 😅 Loïs deed het meteen heel goed waardoor we ook echt van ons ´gouden uur´ met z'n drieën konden genieten. We mochten diezelfde avond naar huis en toen startte onze heerlijke kraamweek.