Toen ik in maart mijn zwangerschap aankondigde had ik me voorgenomen om geregeld updates te delen. Enerzijds omdat ik het zelf altijd leuk vind om ervaringen van andere mama's (to be) te lezen en dus zelf ook het een en ander kan delen. Anderzijds omdat de tijd ook zó snel gaat, dat bepaalde dingen opschrijven zodat ik ze later nog kan terug lezen écht aan te raden is. Nu deel ik veel op mijn instagram maar dat is toch anders dan het in tekst terug kunnen lezen. Nu ik bijna 26 weken zwanger ben en dus ruim over de helft, leek het me een mooie tijd voor een update😁
Tweede trimester: kwaaltjes?
In mijn eerste trimester had ik eigenlijk amper 'kwaaltjes', om het beestje maar even bij de naam te noemen. Ik was vaker moe, viel geregeld om 21 uur stipt in slaap op de bank, en voelde me brakkig als ik niet genoeg at. Dat was allemaal prima te overzien: gewoon veel gezonde snacks tussendoor eten en lekker toegeven aan de powernapjes op de bank. In het begin van mijn tweede trimester werd ik ineens kotsmisselijk. Zo erg dat ik één keer heb moeten overgeven en meerdere keren kokhalzend uit vergaderingen moest sprinten -gelukkig allemaal thuis. Voor iemand met emetofobie (extreme overgeefangst) echt geen pretje. En aangezien die misselijkheid van de één op de andere dag kwam opzetten én weer als sneeuw voor de zon verdween, weet ik nu zeker: het was geen eens ochtend misselijkheid. Ik had deze misselijkheid te danken aan een combinatie van vitaminepillen, die ik slikte om mijn coronabesmetting zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Zwanger & corona (Vitamine C, Vitamine D & Zink)
Ik had gelezen dat de combinatie zink, vitamine C en vitamine D goed beschermt tegen Corona. Het zou je weerstand zodanig verhogen dat áls je Corona krijgt, je er niet zo ziek van wordt. Op de dag dat we onze zwangerschap bekend maakten aan mijn oma (met 12 weken) kwamen we erachter dat zij op dat moment corona positief was. De kans was dus heel groot dat ik op dat moment een besmetting zou oplopen. Daarom heb ik direct Zink supplementen besteld (Vitamine C en D slikte ik al) en ik startte vanaf die avond meteen met deze combi te slikken. 5 dagen nadat mijn oma positief testte, had ook ik een positieve coronatest. Maar geen klachten. Eén dag daarna had ik een loopneus, maar daar is het bij gebleven. Wat wel direct in die dagen begon: misselijkheid. Ik dacht nog: hoezo heeft bijna élke vrouw in het eerste trimester hier last van en stopt dat rond het tweede trimester, en begint het bij mij juist nu? Ik ging ondertussen natuurlijk braaf door met de supplementen, want ik dacht: hoe langer ik mijn weerstand opkrik hoe beter. De misselijkheid werd erger en erger, tot die ene keer dus dat ik écht moest overgeven en vanaf dat moment élke ochtend tot een uur of 12 kotsmisselijk was. Pas na 4 weken ellende en afzien (en nonstop crackertjes eten tegen de misselijkheid) bedacht ik mij: waarom ben ik alleen de ochtenden zo misselijk? En hoezo zo abrupt? Toen viel het kwartje dat dit gebeurde vanaf het moment dat ik die combinatie aan pillen slikte. Ik won advies in bij Vitakruid en daar zeiden 2 verschillende consulenten hetzelfde: de zink supplementen die ik slikte bevatten ook koper, in een -voor zwangeren- te hoge dosering. Deze combi was veel te zwaar voor mijn maag en dus raadden zij me aan om met de zink pillen te stoppen. 2 dagen erna was de misselijkheid verdwenen en nooit meer teruggekomen😅. Erg blij mee natuurlijk, maar wát baalde ik dat ik mijzelf die misselijkheid had aangedaan. Aan de andere kant: mijn Corona besmetting viel dus enorm mee, dus dáár heeft het wellicht wel voor geholpen.
Nu Corona weer langzaamaan oplaait en ik aan het eind van mijn tweede trimester zit, begint het weer spannend te worden. Als ik nu weer Corona krijg en daarbij koorts ontwikkel, kan dat gevaarlijk zijn voor de baby (koorts kan weeën opwekken). Daarom slik ik nu in goed overleg toch weer de combinatie zink, vitamine C en D, maar dan wel in lagere dosering (15mg ipv 30 mg zink) en zónder koper.
Kleding crisis | De helft van mijn kleding past niet meer
Ik heb met bijna 26 weken (denk ik) nog best een bescheiden buik, maar toch merk ik dat alle leggings die ik tot 24 weken nog kon dragen, nu echt niet meer lekker zitten. Een jeans of broeken type ben ik al jaren niet, dus ik lééfde echt in flared leggings. Deze passen nu dus niet meer, dus heb ik 4 zwangerschapsleggings aangeschaft. Ook droeg ik veel strakke jurkjes, die nu natuurlijk ook niet meer passen. De jurkjes die nog wel passen zijn diegene met elastiek hoog in de taille, die vervolgens wijd uitlopen. Afhankelijk van de print en soort stof voel ik me daar behoorlijk opgeblazen in, dus die vind ik ook niet erg fijn. De meeste rokjes die ik heb passen ook niet meer (kokerrok model) dus ik merk dat ik vaker voor de spiegel sta en denk: wat moet ik in godsnaam aan. Gelukkig ben ik zwanger in de zomer en kan ik straks heerlijk maxi jurkjes aan met een kort vestje of spijkerjasje. Ik weiger namelijk om een hele zwangerschapsgarderobe aan te schaffen en probeer het zo lang mogelijk met de rest van mijn kledingkast te doen.
Voorbereidingen, checklists & enorm veel kopen
Verder ben ik nu heel vaak mijn checklists aan het checken en steeds wat meer aan het afstrepen: van zaken die we moeten regelen (zoals kinderopvang, ouderschapsverlof aanvragen, een baby EHBO cursus volgen en natuurlijk een zwangerschapscursus uitzoeken) tot aan de enorme uitzetchecklist en zaken waar ik me op wil voorbereiden qua bevalling en kraamweek. Het bijhouden van lijstjes helpt me enorm om alles uit mijn hoofd te krijgen en overzicht te bewaren, want jeetje wat komt er veel op je af wanneer je een kind krijgt. Gelukkig begon ik al met deze lijstjes vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, dus ik heb er vertrouwen in dat we niets over het hoofd zien 😜 Ik kan dan ook iedereen aanraden om op tijd na te denken over wat je moet regelen en aanschaffen. Qua kleertjes hebben we sowieso TE veel. De mensen die tegen me zeiden: je kunt niet te veel hebben, want je baby heeft soms wel 4 outfits per dag nodig... die wisten zeker niet dat ik in zowel maat 50, 56 als 62 al ongeveer 20 verschillende setjes heb. Het is zo veel dat het niet eens in haar kledingkast pas, maar ach - liever teveel dan te weinig dan he ;)
Alle grote dingen zoals de babykamer, de box, de wandelwagen, autostoeltje, cosleeper etc hebben we al. De kleinere dingen zoals een babybadje, een draagzak en de luiertas moeten we nog kopen, maar daar hebben we met iets meer dan 3 maanden op de teller dan ook nog tijd genoeg voor.
Als je het leuk vindt om wat meer zwangerschaps updates te volgen, volg me dan op instagram!
Vliegangst Overwinnen | (Tips) Zo Ging Ik Voor Het Eerst Vliegen Met Vliegangst Zonder Paniek
19 juni 2022
Ik wil het zeker niet groter maken dan het is voor mezelf, maar het is gewoon een feit dat ik doodsbang ben (of was, tot aan vorige week) voor vliegen (vliegangst), overgeven (emetofobie = overgeefangst) en hoogtevrees. Een tijdje terug vroeg ik mezelf af: welke angst is het grootst? Ik kwam er niet uit of dat de overgeefangst of de vliegangst is. Beide heb ik in een heel korte tijd - eigenlijk sinds ik zwanger ben - mee moeten dealen én dit ging beter dan alle andere keren. In dit artikel deel ik specifiek mijn tips hoe ik enigszins mijn vliegangst heb overwonnen, zodat ik de laatste keer in elk geval kon vliegen zonder paniek. 👍
Hoe weet je of je vliegangst hebt?
Het stomme is, er is nooit wat gebeurd waardoor ik vliegangst ontwikkeld heb. Ik heb het gewoon zo lang ik me kan herinneren en ik denk dat het voort vloeit uit mijn meerdere angsten bij elkaar: hoogtevrees, overgeefangst (hoe vaak hoor je niet dat mensen overgeven door turbulentie?) en het gevoel de controle compleet uit handen te moeten geven. Sinds ik mij realiseerde dat ik er angst voor heb, is het met elke keer vliegen ook erger geworden. Zelf zou ik nooit bedenken om ergens heen te vliegen: ik zit liever een hele dag in de auto of ga er liever met de trein heen. Ik ben al bijna 8 jaar samen met mijn man, en hij is als ware wereldreiziger juist een enorme vakantieliefhebber en gaat het liefst met het vliegtuig. Ongeveer een keer per 1,5 / 2 jaar gaan wij dan ook samen op (vlieg) vakantie. Alle andere vlieguitjes mag hij lekker met vrienden doen. Die 1x vliegen per 1,5 á 2 jaar is voor mij meer dan voldoende en kost me wekenlange mentale voorbereiding die ik zeker niet te vaak wil hoeven treffen. Dit is hoe ik weet dat ik vliegangst heb (wie weet herken je je hierin):
- Vanaf het moment dat er een vakantie geboekt is of ik weet dat ik binnenkort ga vliegen, denk ik er vrijwel dagelijks aan. Het geeft me de zenuwen als ik mezelf weer in een vliegtuig zie stappen en in de weken voorafgaand aan vliegen droom ik vaak meerdere keren dat er een vliegtuig neerstort.
- Dagen voor het vliegen krijg ik een enorm nerveus gevoel als ik eraan denk en op de dag van het vliegen zelf wordt ik ook nog nerveus dat ik (9 van de 10 x) naar Schiphol moet. Ohja, nog een 'angst' vergeten te vermelden: ik ben als de dood voor aanslagen in grote ruimtes. Als iemand kwaad wil zouden ze bij Schiphol aan het goede adres zijn 😖
- Het moment dat we gaan boarden voel ik voor het eerst paniek omdat ik me realiseer: ik kan niet meer terug.
- Het moment dat we gaan taxiën begint vaak mijn hele lichaam te tintelen, wordt ik licht in mijn hoofd en merk ik al dat ik mijn ademhaling moeilijk onder controle krijg.
- Het moment dat het vliegtuig inééns vaart maakt om te gaan opstijgen is doorgaans het moment dat ik het echt compleet kwijtraak: de tranen schieten in mijn ogen, scenario's dat we niet goed van de grond af komen of kort daarna neerstorten schieten door mijn hoofd en ik begin vaak te hyperventileren. Het kost me dan alle moeite om niet te huilen en merk vaak dat ik door mijn hoge hartslag en paniek in mijn lijf bijna het gevoel heb dat ik out ga. Het voelt vaak alsof er een enorm strakke band om mijn middel getrokken wordt (door het hyperventileren) en dat is echt een vreselijk onaangenaam gevoel.
- Eenmaal in de lucht is door alle spanning in mijn lijf de bloedtoevoer naar o.a. mijn armen niet meer optimaal en die verkrampen dan ook vaak, waardoor ik mijn armen, handen en vingers niet goed kan bewegen. Zo gauw we eenmaal RECHT vliegen zwakt dit allemaal af, om vervolgens weer te beginnen bij het landen.
Als ik dit zelf zo lees, denk ik: waarom doe ik mezelf dit altijd aan? Aan de andere kant weet ik: alles wat ik hier benoem en mijzelf in mijn hoofd haal (neerstorten, alles bedenken wat maar fout kan gaan) dat haalt niemand anders in mijn hoofd dan ikzelf. Nu ik zwanger ben en ik door mijn schoonouders mee op vakantie genomen werd, wilde ik ook niet afslaan, maar ivm mijn zwangerschap maakte ik mij wel meer zorgen.
Hoe mijn zwangerschap mijn vliegangst verminderde (Tips om jezelf rustig te krijgen)
Het bovenstaande plaatje schetste ik ook aan mijn verloskundige, omdat ik eerlijk wilde horen in hoeverre dit level van stress en lichamelijke klachten gevaarlijk zouden zijn voor mijn zwangerschap. De verloskundige zei: in oorlogssituaties, waar vrouwen een hele zwangerschap lang onder nog meer stress leven, worden ook gewoon gezonde kinderen geboren. Deze kortdurende stress is dus niet direct gevaarlijk. Dat antwoord hielp me al enorm, want als de verloskundige het had afgeraden was ik niet mee op vakantie gegaan. Maar aan de andere kant: dan had ik niet alles op alles gezet om deze mentale struggle zelf te overwinnen. Zo heb ik mijn vliegangst overwonnen / sterk verminderd:
- Ik ben weken van te voren bewust op mezelf gaan inpraten. Telkens als ik merkte dat ik een negatieve gedachte toeliet in mijn hoofd, pakte ik mijn notities in mijn telefoon erbij. Daar stond in:
- De enige die jou angst aanpraat, ben jij zelf. De enige die deze angst uit je hoofd kan zetten ben jij zelf
- Je angst is niet reëel: er is nooit iets gebeurd om bang te hoeven zijn voor vliegen. De kans dat een je met een auto verongelukt is 1 op 6000. De kans dat je omkomt bij een vliegtuigcrash is 1 op 11 MILJOEN. Vliegen is dus véél veiliger. Je stapt ook bij iemand in een auto zonder na te denken, dus stap ook in een vliegtuig zonder na te denken.
- Elke keer dit lezen bij een negatieve gedachte aan vliegen her programmeerde mijn gedachten als het ware. Ik kon ze tijdens het vliegen niet 100% onderdrukken, maar het schoof wel veel makkelijker naar de achtergrond.
- Ik probeerde me te realiseren: als ik gestresst raak, in paniek ben, ga hyperventilleren en daardoor lichamelijke klachten krijg, heb ik niet alleen mezelf ermee maar óók de baby. Zij kan hier niets aan doen. Zij mag hier geen last van hebben. Kortom: ik moest en zou mijzelf vermannen.
- De verloskundige zei: dit is net als met bevallen (daarom zag ik dit als een goede oefening) de kunst van het ademhalen: heb je je ademhaling onder controle, dan heb je jezelf onder controle. Laat je jezelf hyperventilleren, dan raak je de controle kwijt. Het zat 'm voor mij deels in afleiding en deels in mezelf dwingen mijn ademhaling onder controle te houden. Ik heb met het opstijgen een liedje opgezet waar ik de meest positieve herinneringen aan heb. Ik liet het scherm van mijn telefoon aan waardoor ik de seconden en minuten dat het liedje afspeelden kon zien. Dit heb ik dus van te voren geoefend: ik begon op de maat van dat liedje 3 seconden lang heel diep in te ademen, en vervolgens 3 seconden uit (gelukkig is een vliegtuig redelijk gehorig want waarschijnlijk deed ik dit best luid om de focus voor mezelf erin te houden😂) Zo hoorde ik dus én een liedje met songtekst die afleidden van mijn gedachten én ik dwong mezelf heel ritmisch adem te halen precies op de seconden die ik in beeld zag. Ondertussen was ik nog steeds nerveus en ging mijn hartslag omhoog, maar ik bleef ADEM HALEN. Ik hyperventileerde niet. Het hele taxieen en opstijgen lang heb ik mezelf gedwongen op dat ritme adem te halen, om naar de songtekst te luisteren en ik heb mijn ogen geen seconde van mijn telefoonscherm laten gaan. Omgevingsgeluiden heb ik dan ook niet gehoord. Een aantal keer spookte een milliseconde een eng beeld door mijn hoofd, maar daar was niet lang ruimte voor: ik moest op de seconden letten. Ik hoorde weer het vrolijke liedje, de songtekst, merkte dat ik mijn ademhaling onder controle bleef houden... ondertussen overviel me een gevoel van trots! Dit had ik nog nooit meegemaakt zo lang ik mij kon herinneren.
Nadat we eenmaal goed en wel in de lucht waren keek ik pas op en constateerde ik dat het redelijk goed ging, maar achteraf gezien kan ik zeggen: dit ging top! Ja, er waren nog zenuwen. Maar ik had ze onder controle, ik zat in mijn bubbel. Ik zat de hele tijd van taxiën en opstijgen met mijn hand op mijn buik en voelde al gauw allemaal tevreden schopjes van dat kleintje in mijn buik die géén last had van mijn stress of paniek. Paniek heb ik dus ook niet gehad. En daarmee kan ik zeggen: ik heb mijn vliegangst zelf grotendeels overwonnen door mentaal sterker te worden. Ik realiseer me nu hoeveel invloed je gedachten hebben. Wat jij denkt, zit in jouw hoofd, door niemand anders dan jij zelf. Dat heb ik dus om kunnen draaien door mijn gedachten te verzetten, mezelf af te leiden en mezelf te dwingen op mijn ademhaling te letten.
Dat is dan ook mijn beste advies als jij ook vliegangst hebt, maar desondanks toch gaat vliegen. Realiseer je dat jij je gedachten als enige kan beïnvloeden. Ademhaling = key en afleiding gaat je ook zéker helpen!💪
Abonneren op:
Posts (Atom)
