Posts tonen met het label zwangerschap & moederschap. Alle posts tonen
Posts tonen met het label zwangerschap & moederschap. Alle posts tonen
Weet je wat zo leuk is aan het hebben van een blog? Alles wat ik ooit heb gedeeld is weer eens terug te lezen😊 Ik was mijn eigen zwangerschapsupdates aan het terug lezen en ik merkte dat ik best veel details alweer vergeten was. Zo las ik terug hoe ik zo ontzettend genoot van het zwanger zijn, ondanks de kwaaltjes zoals elk kwartier moeten plassen, de enorme vergeetachtigheid, niet lekker kunnen slapen en op het laatst ook bandenpijn. Als ik nu terug denk aan mijn zwangerschap denk ik vooral aan hoe mooi en bijzonder ik mij voelde, met dat gezellige getrappel in mijn buik. Dan is het moeilijk voor te stellen dat Loïs vandaag gewoon al 7 maanden oud is! Omdat ik het leuk vind om jullie een update te geven én zodat ik later zelf ook weer wat kan teruglezen, schrijf ik gezellig deze 7 maanden update :)
Verlof & weer aan het werk
Eigenlijk heb ik na de bevallingsupdate geen blog meer gemaakt over hoe het nu gaat, hoe het moederschap me bevalt etc. Een vriendin vroeg me een paar weken geleden: hoe vind je het moederschap eigenlijk? En toen kon ik alleen maar zeggen: het is mooi, bijzonder, geeft me ontzettend veel voldoening en ik vind het elke dag genieten. Loïs is zo lief, tevreden, grappig, slim, ondernemend en een tikkeltje eigenwijs😍En ja, er zijn momenten geweest dat het heel intens was. Dat waren vooral de eerste 3 maanden waarin we voor ons gevoel maar wat deden. Het slaaptekort was de grote boosdoener van álles: van de slopende vermoeidheid, van de onderlinge frustraties en ruzies - want laten we eerlijk zijn - wij werden allebei zó vermoeid en daardoor snel geïrriteerd dat het echt niet altijd gezellig was. Lichamelijk was ik redelijk snel de oude, maar ik gaf nog een tijdje borstvoeding en daarmee stoppen ging ook niet zonder slag of stoot. Daarnaast moet je in Nederland alweer aan het werk als je nog (ik in elk geval) compleet labiel bent en totaal gaar van het slaaptekort. Dat vond ik ZO zwaar, ik heb meerdere dagen op kantoor gehad dat alles lang me heen ging en ik mezelf letterlijk moest knijpen om niet in slaap te vallen. En dan had ik al 4 weken extra vrij genomen, dus 20 weken verlof in totaal. Ik was gewoon absoluut niet mijzelf, kon niks opslaan en was alléén maar moe. Ik zou willen dat we in Nederland meer zouden kijken naar Scandinavische landen, waar het normaal is om sowieso het eerste jaar verlof te hebben. Nu is dat wel héél lang, maar het eerste half jaar bijvoorbeeld was wel prima geweest ;)
Regelmaat & een strak ritme
Loïs had in het hele begin last van krampjes en verborgen reflux waardoor ze ook niet al te best sliep, maar dat hebben héél veel babys. In principe gaat het vanzelf over, maar bij ons deed een bezoekje aan de osteopaat gelukkig wonderen. Ik kon haar gehuil namelijk niét aanhoren en vond het zo zielig dat ik niet wilde zitten en afwachten. Bij de osteopaat bleek dat Loïs wat spanning in haar buikje had en dat verdween vrijwel direct na de behandeling. Toen ze ongeveer 3 maanden was en ze merkbaar beter in haar velletje zat durfde ik het dus wel aan om haar op haar eigen kamertje te laten slapen. We begonnen met 4 slaapjes overdag in haar bedje en iets later ook de nachten in haar bedje. Dat was voor ons stiekem een verademing, want je slaapt toch nét wat dieper als je niet al het gepiep en gekraai van zo'n kleintje naast je hoort. Nu zitten we al een paar maanden in een superstrak ritme en dat werkt héél goed. We letten daarbij op de gemiddelde wakkertijd die past bij haar leeftijd (nu met 7 maanden is dat zo'n 2,5 uur) maar we houden ook goed haar signalen in de gaten. Soms is ze na 2,5 uur wakker zijn pas moe, soms begint ze al in haar ogen te wrijven en te gapen na 1,5 uur. Dan leggen we haar meteen op bed en valt ze ook heerlijk zelfstandig in slaap. Ook slaapt ze sinds een maand de hele nacht door 😍 We merken dat ze het best slaapt als ze tussen 17.30 en 19 uur naar bed gaat - afhankelijk van hoe haar slaapjes overdag uitkomen. Dan volgt tussen 22 en 23 uur nog een papfles (melk met rijstebloem of granen) en daar houdt ze het op tot 6 uur de volgende ochtend. Heerlijk!
De eerste hapjes, omrollen en schaterlachen
Ik vond de eerste maanden voor mijn gevoel langzaam gaan, waarschijnlijk had dat ook weer te maken met slaaptekort en totaal geen benul hebben van of het dag of nacht was, weekend of midden in de week etc. Nu vliegt de tijd voorbij! Loïs is zo snel aan het ontwikkelen nu - maar ik vind het heerlijk om te zien. Ze is een ondernemend meisje wat al heel vroeg alles aan het vast grijpen was, zelf speentjes in doen, flesjes willen vasthouden en ook vanaf een maand of 4 proberen om te rollen. Uiteindelijk duurde dat omrollen nog een tijd omdat ze nét niet over haar armpje/schouder heen kwam. Op de opvang zagen ze ook dat ze al maanden probeerde om te rollen, maar het haar gewoon niet lukte. Het leek wel of ze een bepaalde spanning in haar bovenlijfje had waardoor het net niet ging. We brachten weer een bezoekje aan de osteopaat en daarna was ze veel soepeler en flexibeler in haar bovenlijfje. Diezelfde avond rolde ze voor het eerst om en nu doet ze dat elke dag! Ze is volop hapjes aan het ontdekken en geeft het ook héél goed aan als ze iets echt niet lust. Ook is ze elke dag wel een keer heerlijk aan het schaterlachen... echt geweldig om te zien😁Ik vind het onwijs genieten nu ze zo goed in haar vel zit, lekker de wereld aan het ontdekken is en steeds meer kan én wil.
Hoe anders is het leven met een baby ten opzichte van voorheen?
Wat ik mij zelf heel erg afvroeg voordat ik moeder werd, is of mijn leven écht zo enorm zou veranderen met een baby erbij. Als ik daar nu op terug kijk kan ik zeggen: dat valt mij heel erg mee. Nu was ik vóór het moederschap ook niet iemand die 5 dagen of avonden per week de deur uit ging. Ik was al redelijk veel thuis en ben dat nu ook nog. Maar als ik de deur uit wil, is het enige waar ik rekening mee hoef te houden: kan Loïs ergens slapen? Vaak op visite nemen we gewoon een camping bedje mee. En anders kan ze altijd wel in de auto, in de kinderwagen of in de draagzak slapen. Wel merk ik dat als we meerdere 'afwijkende' dagen achter elkaar hebben, dus wanneer zij niet alle slaapjes in haar eigen bedje kan doen - dat ze wat sneller moe en huilerig is. Ze heeft behoefte aan ritme en regelmaat, maar kan het prima hebben om een dagje op pad te gaan en gewoon ergens anders of onderweg te slapen. Dus in dat opzicht zijn we nog redelijk flexibel en valt dat me niets tegen. Als mijn man en ik samen een avondje uit eten willen dan moeten we wel oppas regelen, maar dat is vaak zo gedaan. Dus ook daarin is ons leven niet drastisch veranderd. Loïs is erbij gekomen en ze is over het algemeen alleen maar vrolijk en blij en een heel makkelijke baby die het leven alleen maar leuker en mooier maakt💗
Ik heb er lang over nagedacht of ik dit wilde delen op mijn blog... Soms denk ik namelijk: moet je wel álles (of bijna alles) willen delen? Maar onlangs kwam ik een post op Instagram tegen van iemand die enorm gestruggeld heeft met borstvoeding afbouwen en zij kreeg tientallen reacties van vrouwen die hetzelfde ervaarden. De meesten waren ook vooral benieuwd of anderen tips hadden. Dat wakkerde bij mij het idee aan om mijn ervaring toch maar te delen, al kan ik één andere mama hiermee helpen: dat zou al mooi zijn😊
Een kort borstvoedingsavontuur
Ik had me voorgenomen dat ik niet per sé wel of niet borstvoeding zou geven: als het lukt helemaal prima, als het niet lukt: ook goed. Loïs werd meteen na haar geboorte aangelegd en dronk alsof ze nooit anders had gedaan. Na een paar dagen kwam echter de welbekende stuwing (hallo 2 extra cupmaten) en de regeldagen bij Loïs: soms wilde ze 45 minuten achter elkaar drinken, soms elke 20 minuten een beetje, dan weer uren niks. Het hoort er allemaal bij om je productie op gang te krijgen. Ik vond de eerste week best pijnlijk met tepelkloven en soms verkeerd aanhappen, maar over het algemeen ging het ons goed af zonder hulp van kraamzorg of lactatiekundigen etc. Na 2 weken ging ik deels kolven, omdat ik het wel fijn vond als mijn man ook flesjes kon geven. Ze raden echter niet voor niks aan pas na 6 weken te starten met kolven: Loïs vond die flesjes véél makkelijker drinken dan bij mij. Na 4 weken deels kolven/flesjes en deels bij mij drinken was ze er klaar mee: ze dronk zo onrustig en weinig bij mij dat ik van het een op het andere moment besloot dat ze gewoon afgekolfde melk kreeg. Ik voedde dus niet meer live en besloot volledig te kolven. Dat bleek echter héél andere koek dan af en toe kolven, af en toe borstvoeding geven. De héle dag bestond uit kolven, de kolf schoonmaken, alles in zakjes gieten, labelen, invriezen, ontdooien (wat nooit snel genoeg gaat met een gillende baby) en het continue brommende geluid van die twee kolf units in mijn BH. Oh ja, en een paar uur van huis? Kolf apparaat, zakjes, koeltasje: alles moest mee. Het voelde als één enorme melkfabriek, die ook door moest gaan als er visite was omdat de boel anders weer op knappen stond. Niet altijd even prettig. Daarom besloot ik na een aantal weken kolven daar mee te stoppen en Loïs kunstvoeding te gaan geven.
Het afbouwen: een schema en een hoop tranen
Ik had een dubbele draadloze kolf dus ik kolfde ongeveer 6x per 24 uur. Ik liet als eerst de kolfsessie in de nacht vallen, wat meteen al (door mijn mega productie) resulteerde in borsten die 's ochtends zó op knappen stonden dat het echt pijn deed. Ik besloot ook direct om in plaats van 15 minuten te kolven, 12 minuten te kolven. Zo bouwde ik dat af totdat de stuwing weg bleef en ik pas weer met de kolf sessie van later op de ochtend uit kwam. Je kunt heel makkelijk een afbouwschema Googlen, maar ik zou ook vooral je eigen gevoel volgen. Ik had binnen 3 weken 4 kolfsessies eruit, en had dus nog 2 kolf sessies per 24 uur, ongeveer rond 7 uur in de ochtend en 19 uur in de avond. Dat koste me echter héél veel moeite en vooral pijn. Het leek wel alsof mijn lijf protesteerde en toch telkens te veel melk bleef aanmaken, terwijl ik echt het minimale kolfde om de druk eraf te halen en vervolgens dus 12 uur lang uitstelde tot de volgende korte kolf sessie. Dit is misschien too much information, maar ach, we delen gewoon maar de realiteit: ik heb een aantal weken met kraamverband in mijn sport topje gelopen omdat zoogcompressen gewoon niets meer tegenhielden. Het liep er gewoon uit, zo veel druk stond erop. Voor mij ging de knop om toen ik op een familiefeestje was en niet eens mijn eigen baby hoorde huilen, maar die van mijn zus: daar ging de complete melkfabriek van aan. Mooi hoor, dat de natuur zo werkt dat je lichaam op baby gehuil reageert. Maar daar zat ik dan, met gigantisch pijnlijke borsten, en 2 enorme doorgelekte plekken op mijn shirt, terwijl ik juist wilde dat die productie eindelijk ging stoppen. Ik heb de volgende ochtend huilend de huisarts gebeld dat ik gék werd van die 2 kolfsessies die ik er maar niet uit kreeg én de continue pijn en lek momenten.
Abrupt stoppen met borstvoeding/kolven: de huisarts om hulp gevraagd
Het hele stoppen-met-borstvoeding verhaal begon een donker wolkje op mijn juist zo blije roze babywolk te worden. De pijn nam zo erg toe dat ik elke dag bang was voor een borstontsteking. Ik kolfde dus zodanig dat ik een borstontsteking probeerde te voorkomen, maar dat was weer te veel om zelf de productie te kunnen stoppen. Gék werd ik, vooral omdat ik mijn dochter niet goed meer tegen mij aan kon houden. Van álle ongemakken die ik in mijn zwangerschap had, en ja dit meen ik: zelfs mijn bijna 21 uur durende bevalling: dit was vele malen erger. Omdat het maar duurde en duurde. Huilend zat ik bij de huisarts met de vraag of ik alsjeblieft Dostinex (middel om snel de melkproductie te stoppen) mocht krijgen. Ik werd eerst bevraagd met 'heb je al geprobeerd gewoon 24 uur niet te kolven?' 'en wat nou als je er koude compressen op legt?' 'heb je geprobeerd om paracetamol te slikken?'. Ik kon die vent zijn spreekkamer wel door sleuren, hoé niet-serieus wil je een huilende moeder nemen die al weken lang borstvoeding probeert af te bouwen met zo veel pijn...😡Van deze huisarts kreeg ik dus niets, behalve de tip: zoek eens een lactatiekundige op. Ik dacht nee dankje, ik ga zelf wel op zoek naar een alternatieve, natuurlijke manier om hier vanaf te komen. En wat blijkt? Die is er!
Redder in nood: Salie thee om productie snel te stoppen
Ik kwam op een forum meer verhalen zoals die van mij tegen: mama's met overproductie, die probeerden het kolven of borstvoeding geven af te bouwen, maar die niét van de laatste voedingen af kwamen door de stuwing en pijn. De meest gedeelde tip: salie thee. Ik besloot 100% pure saliethee, in de gedroogde bladeren variant, te bestellen bij een natuurwinkel online. De volgende dag kwam de thee aan en deze dronk ik gewoon gedurende de dag. Zo'n 5 á 6 kopjes dus. De thee is niet mega lekker, maar een beetje honing erin deed wonderen. Binnen 2 dagen merkte ik dat er niet spontaan meer melk uit kwam lopen en dat de pijn minder werd. Een dag later hoefde ik de avond kolf sessie niet meer te doen en volgens mij heb ik daarna nog maar 2 x een heel klein beetje (10 ml) gekolfd in de ochtend. Op een dag besloot ik dat niet meer te doen en ik kreeg daar geen stuwing of pijn meer van. Al met al dronk ik de thee nog een week, maar na in totaal 4 dagen was mijn productie dus al gestopt. Er blijft dan nog wel altijd wat melk achter die vanzelf afgebroken wordt als het er niet uit gehaald wordt. Na die hele week saliethee was het allemaal helemaal back to normal. Ik heb er wel liters salie thee voor moeten drinken, maar wát is dat het waard geweest. De huisarts belde later nog om te vragen of het afbouwen lukte. Toen ik aangaf dat ik al helemaal had afgebouwd met behulp van saliethee werd ik nog net niet uitgelachen - artsen kennen natuurlijk vooral medicijnen en geen alternatieve of natuurlijke opties. Maar ik geloof 100% dat de saliethee hét redmiddel is geweest voor mij. Er zijn tientallen onderzoeken geweest naar de melkproductieremmende werking van saliethee. Sterker nog, op alle soorten thee waar salie in zit, staat dat dit niet gedronken mag worden als je borstvoeding geeft omdat het de melkproductie afremt. Precies wat ik wilde.
Dus ben jij net als ik was, wanhopig op zoek naar een middel om snel de borstvoeding / kolfsessies te kunnen afbouwen? Ga gauw naar de winkel voor saliethee, dan ben je er hopelijk héél snel vanaf! 💪
Wauw, had iemand mij van te voren even kunnen vertellen hoe heftig haaruitval na de zwangerschap kan zijn? Ik was op een hoop voorbereid, maar niet op de enorme plukken haar die ik steeds na het douchen of haren kammen vast heb. In het begin schrok ik ervan en dacht ik heel even dat ik misschien een aandoening had waardoor mijn haar uit ging vallen, totdat ik me realiseerde: dit is begonnen 3 maanden nadat Loïs is geboren. Dan is het dus de gevreesde post partum hair loss. Dat treed namelijk vooral op tussen de 3 en 6 maanden na je bevalling. Maargoed, ik zou Malu niet zijn als ik hier geen handige hair hack voor had!
L'Oréal Magic Retouch Uitgroei Spray
Ik heb ooit deze spray gekocht omdat ik een feestje had en ook enorme uitgroei had. De uitgroei spray bracht ik aan op de haargrens en het dekt echt ontzettend goed. Wat me opviel: het is smudge en waterproof! Waterproof als in, zweet of een regenbuitje kan het prima aan. Ga je echt onder de douche je haar wassen, dan gaat het er wel af. Maar vaak heb ik de spray niet gebruikt, het is vooral de laatste tijd dat ik de spray gebruik met een heel ander doeleinde: het opvullen van kale plekken!
L'Oréal Magic Retouch tegen kale plekken: zo werkt het
Ik heb ter hoogte van mijn slapen de meeste haaruitval. Als ik mijn haar los draag zie je dit niet, maar als ik het omhoog draag (vooral met plukjes los aan de voorkant) dan zie je het heel goed. Gelukkig zitten er wel wat sprietjes haar, anders zou je de spray heel goed zien zitten op je huid / hoofdhuid. Ik houd altijd een papiertje langs de haarlijn omdat je de spray van een afstand van 10 cm ongeveer moet sprayen. Daarbij komt er altijd een beetje terecht op een gebied waar je het niet hebben wil. Omdat het waterproof is is het best lastig om het van je gezicht af te schrobben, daarom is een papiertje of iets anders om het gebied af te bakenen wel handig. Ik spray altijd heel kort want het spul is mega dekkend. Daarnaast is het heel onnatuurlijk om een super dikke donkere laag rond je haargrens te hebben. Een dun laagje is voldoende om optisch voller haar te creëren op de plekken waar je haar heel dun is. Je hoeft de spray niet te fixeren met haarlak, je sprayt het gewoon op de kale plekken en je bent klaar!
Wat vind jij? Duidelijk verschil, toch?
Ik dacht even dat een zwangerschap, bevalling en kraamtijd een rollercoaster waren, maar het starten met werken ná je verlof.... Dat is pas schakelen. Zoals altijd wanneer ik zelf iets meemaak waar ik anderen tips over kan geven, deel ik dat hier op mijn blog. Zo ook: mijn beste tips voor andere mama's die na maanden zwangerschapsverlof weer aan de bak mogen. Er zijn best wat dingen die ik van te voren wel had willen weten. Lees gauw verder, zodat jij ook soepeltjes je babybubbel verruilt voor work mode!
Hersenmist, vergeetachtigheid en... wat wilde ik ook alweer zeggen?
In mijn zwangerschap was ik behoorlijk vergeetachtig. Ik vergat het 9 van de 10 x als mijn man bijvoorbeeld vroeg: geef jij de hond even eten? Of: als je straks van huis gaat, wil je dan even die brief op de post doen? En: draai je de deur wel achter je dicht? Steeds vaker moesten mensen om me heen in de herhaling vallen omdat ik de kleinste dingen vergat. Zoals een deur achter me dicht draaien, dat werd wel een serieus dingetje. Maargoed, de enorme hersenmist die ik (nu nog) heb sinds de kleine er is, daar is echt niks tegenop gewassen. Het gaat verder dan een beetje vergeetachtigheid. Het is gewoon wartaal praten, niet uit je woorden kunnen komen, logisch nadenken is ineens hogere wiskunde - en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorbeeldjes:
- Midden in een telefoongesprek in paniek tegen mijn man schreeuwen: "shit ik ben mijn telefoon verloren!"
- Bij de Starbucks 's ochtends vroeg vragen om een alcoholvrije vanille latte terwijl je eigenlijk een suikervrije vanille latte bedoelt
- Iets willen vertellen en midden in je zin vergeten wat je aan het vertellen was
- Geen enkel benul meer hebben hoe je op het intranet van werk komt - terwijl ik als Webmaster het intranet van mijn werk zo'n beetje dagelijks onder mijn hoede heb.
- Bijna elke keer weer 's nachts bij het verschonen van de luier van mijn dochter, vergeten haar rompertje eerst dicht te doen. Geen wonder dat ze niet lekker ligt met een rompertje omhoog en haar pyjama daar overheen.
Gelukkig heb ik over lichamelijke klachten al lang niets meer te klagen, het is bij mij vooral mentaal. De vergeetachtigheid en het maandenlange slaaptekort zorgden ervoor dat ik er best tegenop zag. Gelukkig niet tegen het werk zelf maar wel slaaptekort in combinatie met hersenen die weer moeten kraken. Nu ben ik langzaamaan weer begonnen met werken en ik merk dat het soms wel moeizaam gaat, dat ik er echt rustig in moet komen. Gelukkig had ik van te voren al wat maatregelen getroffen. Ook de volgende tips hielpen en helpen nu nog steeds:
Verleng je verlof (indien mogelijk)
Mijn beste tip zou zijn: verleng je verlof, als dat mogelijk is. Je zult ongetwijfeld net als ik, doodgegooid worden met opmerkingen als "na zo'n lange tijd sta je echt wel weer te springen om te gaan werken hoor". Ik moet de vrouw die dat echt zo vindt nog tegenkomen. Iedereen die ík ken die had grote moeite om weer uit die babybubbel te kruipen. 9 van de 10 mama's hebben namelijk óók last van die gigantische brain fog, slaaptekort, verlatingsangst naar de kleine toe, bang voor dat nieuwe ritme waar niet alleen jij maar ook je baby weer totaal aan moet wennen. En dan heb ik het nog niet over lichamelijk hersteld zijn. Je hoort standaard dat de herstelperiode zo'n 6 weken is. Ik heb meer dan genoeg verhalen gehoord van mama's die na 3 maanden nog niet eens de 'oude' waren (en dat hoeft ook niet). Die met bekkenklachten moeite hadden om weer lange tijd achter het bureau te zitten. Die door het vele in slaap wiegen van de kleine (dit geldt ook voor mij) hun rug compleet naar de knoppen hebben geholpen. Die elke dag van vermoeidheid knallende koppijn hadden. Daarom zeg ik: gun jezelf de tijd om écht goed te herstellen, zowel mentaal als fysiek. Zelf heb ik na de 16 weken standaard verlof nog een dikke maand daar achter geplakt.
Bouw langzaam aan op
Ik weet van andere mama's dat het in één klap afronden van je verlof en weer 3 of 4 volle dagen gaan werken, als een soort mokerslag binnenkomt. Je hoofd is daar niet op voorbereid. Ik heb daarom bewust ervoor gekozen om mijn eerste werkweek maar 2 dagen te werken. Daar tussendoor had ik weer vrij en wát was ik daar blij mee. Op mijn eerste werkdag had ik één concreet taakje uitgevoerd en verder alleen maar alle mail weg gewerkt en bijgepraat met collega's, maar je kon me aan het eind van de dag alweer opvegen. Al die nieuwe informatie, het lange praten, de prikkels van de hele dag naar je telefoon en scherm loeren... Ik was direct door het kleine beetje energie heen waar ik tegenwoordig de dag mee begin. Beetje zo'n gevoel als het batterijniveau van je telefoon wat op 20% blijft hangen en dan ineens richting uitvallen keldert. De tweede werkweek ging ik 3 dagen werken, dus na elke werkdag weer één dag vrij. De week erop pas 4 dagen, en dat is voor mij dan mijn volle werkweek.
Buitenlucht is de beste remedie
Dan een tip om te kunnen dealen met het slaaptekort. Als jij daar geen last van hebt, lucky you! Maar waarschijnlijk heb je er net als het merendeel van nieuwe papa's en mama's ook last van. Ik dacht vroeger wel eens na een avond stappen: woow, nu ben ik écht moe. Maar de vermoeidheid van maandenlang géén nacht kunnen doorslapen, nooit kunnen uitslapen of echt bijtanken: dat hakt er echt enorm in. Ik ben in de zwangerschap moe geweest, maar deze vermoeidheid kende ik nog niet. Bijna alles wat ik doe, doe ik tegenwoordig op een halve tank energie voor mijn gevoel. De open deuren als ''laat iemand anders een keer oppassen" of "wissel elkaar af / slaap afwisselend een keer op zolder" die bespaar ik je. Dat afwisselen is in theorie leuk, maar een gillende baby hoor je op zolder ook nog wel hoor. En hetzelfde geldt voor oppassen: die éne keer dat je dan wel kan slapen maakt dat maandenlange opgebouwde slaaptekort niet goed. Daarnaast is de kans groot dat je net als ik, uit automatisme licht slaapt en alsnog wakker wordt (al hoef je er dan niet uit, dat dan weer wel ;). Het énige wat voor mij helpt is veel buiten zijn. Als Loïs om zondagochtend om 6 uur denkt "het is mooi geweest mam" dan heeft zo'n gevecht van haar proberen tóch weer te laten slapen ook geen enkele zin. Dan leg ik haar in de wagen, gooi een extra sterke koffie in mijn Starbucks beker en ga een uur buiten wandelen met haar. Ik geniet dan van de rust, ik word wat meer wakker van de frisse lucht en Loïs valt uiteindelijk in de wagen in slaap. En oh ja, meestal loop ik zo ongeveer 3 á 4 kilometer. Kun je maar gehad hebben vóór 7 uur 's ochtends. Ook elke middag loop ik er uit met de hond en soms met Loïs in de wagen of draagzak. Het is heerlijk om even wat vitamine D op te doen als de zon schijnt en je hoofd leeg te kunnen maken. Dit zal heus niet voor iedereen werken, maar voor mij werkt dit het beste tegen de vermoeidheid.
Verschuif je focus op de nachten
Ook dit is heel persoonlijk, maar ik ken toevallig wel wat mama's bij wie dit ook zo gaat: Loïs gaat standaard tussen 18 en 19 uur slapen. Hoe onregelmatig die slaap 's nachts ook is, dat stuk vanaf 18/19 uur gaat altijd zonder onderbrekingen door tot een uur of 22 en soms 23. Dat komt doordat heel jonge baby's vaak maar één lange ruk slaap kunnen maken en die vindt dus vaak plaats zodra haar bedtijd start. Die 4 á 5 uur is voor ons de enige aan één gesloten paar uur dat we de tijd voor onszelf hebben. Vaak gaan we dus vroeg eten, zodat we nadat Loïs op bed ligt echt die paar uur vrij hebben. En soms kiezen we er voor om juist rond 20 uur al te gaan slapen, zodat je vóór de gebroken nacht begint al even hebt kunnen opladen. In plaats van denken: de nachten zijn zó shit, denk ik nu dus: het begin van de avonden zijn zó fijn!
Dit waren mijn persoonlijke tips die voor mij het best hebben geholpen. Dat neemt allemaal niet weg dat het alsnog harstikke zwaar kan zijn, hoe lief leuk en schattig je baby verder ook is. En natúúrlijk doe ik het allemaal met alle liefde, toch mag je af en toe heus wel van je af klagen. Als je het vervolgens ook maar weer positief kunt bekijken en het beste van de situatie kunt maken 💪
Pure Nature | Rozenspray, Vrouwenmantel Tinctuur, Yoni Steam Voor Herstel Na Bevalling
30 november 2022
Op 16 oktober ben ik bevallen van onze prachtige dochter Loïs, mijn bevallingsverhaal kun je hier lezen. Een aantal weken voor de uitgerekende datum ontving ik wat producten van Pure Nature: een webshop in the making, maar via Instagram kun je al producten bestellen :) Het zijn producten die je herstel na de zwangerschap en bevalling kunnen bevorderen, dus ik was er enorm benieuwd naar. Ik neem je mee in mijn ervaring én ik deel een kortingscode verderop in dit artikel.
Rozenspray
De rozenspray is een biologische spray gemaakt van rozen die je op je huid en haar kunt gebruiken, maar ook op je tong kunt sprayen voor een kalmerende werking. Dit leek me wel wat voor tijdens de bevalling. Toen de bevalling wat verder vorderde heb ik de spray vooral op mijn gezicht gesprayed als verfrissing. Ik kon geen parfum of deodorant verdragen, maar de milde geur van rozen vond ik wel echt fijn. Later probeerde ik de spray ook op mijn tong om te kijken of het kalmeerde, maar daar ondervond ik geen verschil in. Wellicht had het juist meer een ontspannende werking kunnen hebben in de begin fase maar toen had ik er niet aan gedacht.Vrouwenmantel tinctuur
Deze tinctuur is gemaakt van de vrouwenmantel plant en wordt afgeraden om vóór de uitgerekende datum te gebruiken omdat het de baarmoeder stimuleert. Uiteindelijk ging ik 12 dagen over de uitgerekende datum heen, en vanaf dat moment heb ik de tinctuur als druppels door mijn thee gedronken in de hoop dat het wat op gang zou brengen. Dat was niet het geval. Waar het denk ik wel enorm voor geholpen heeft, is het krimpen van mijn baarmoeder en het weinige bloedverlies na de bevalling. Vrouwenmantel staat bekend om haar weefselherstel, bloedstelpende en infectiewerende eigenschappen. Na de bevalling viel het me op dat mijn buik al redelijk plat was. Na 3 dagen was het zo goed als voorheen, wat ik absoluut niet verwachtte. Ook het bloedverlies tijdens en na de bevalling viel me alles mee, dus daar zou deze tinctuur zomaar een groot aandeel in gehad kunnen hebben.Rozenknopjes
De Rozenknopjes hebben dezelfde verzachtende eigenschappen als de rozenspray. Ze kunnen in het Bevalbad gestrooid worden, op de placenta als je een lotusbevalling wilt of je kunt er thee van zetten. Tijdens mijn bevalling zat ik ook het grootste gedeelte in bad, maar het idee van drijvende Rozenknopjes die tegen me aan zouden komen kon ik niet hebben 😂 Ik dacht van te voren heerlijk sereen in dat bad te dobberen tussen de rozenknopjes, maar op het moment zelf kronkelende ik als een bezetene door dat bad om een beetje met de pijn te dealen. Missie niet geslaagd dus, maar de knopjes hebben een ander doel gekregen.Postpartum Yoni steam
De Postpartum Yoni steam is een mix van kruiden en planten die het herstel aan je perenium na hechtingen van een knip/scheur kunnen bevorderen. Hier heb ik het meest baat bij gehad! Ik heb er niet letterlijk een stoombadje van gemaakt, maar een soort thee van getrokken - inclusief de rozen knopjes - en die thee heb ik afgekoeld in een peri bottle gedaan. Dat is een soort spuit flesje waarmee je water of in dit geval de Postpartum Yoni steam, tegen je hechtingen aan kan spuiten tijdens of na het plassen. Ik vond dit zo'n enorme verademing! Ik had hechtingen en het idee alleen al van wc papier daar tegenaan bezorgde me kippenvel. Ik heb 2 weken lang na elk toilet bezoek die 'thee' er tegenaan gesprayed en naast dat het daardoor niet zo prikte met plassen, heeft het mijn herstel ook bevordert aangezien ik na 2 weken bijna geen last meer had en het er allemaal goed uit zag.Baby zalf
Ook heb ik een potje babyzalf, op basis van lanoline, helemaal opgemaakt. Wat een fijn spul! Ik heb het op de schrale plekjes op Loïs haar huidje gesmeerd, op mijn tepels bij tepelkloven, op haar schrale billetjes en zelfs tijdens de bevalling al gebruikt als lippen balsem. (Dat je van al dat puffen droge lippen krijgt is no joke)10% korting met code MALU10
Omdat ik zo tevreden ben met de producten en ik graag jou als lezer kennis wil laten maken met de natuurlijke producten van Pure Nature, heb ik een kortingscode voor je. Met MALU10 krijg je 10% korting op je bestelling! Je kunt je bestelling via een DM op Instagram plaatsen.
Na een korte pauze ben ik weer terug, dit keer als kersverse mama van mijn lieve dochter Loïs 🥰 De afgelopen weken waren prachtig, natuurlijk ook wel zwaar maar vooral: ontzettend bijzonder. Waar ik eerst dacht dat ik daar niet veel over zou delen, denk ik nu juist dat het wél leuk is om te delen. De tijd gaat zo snel dat ik sommige momenten alweer bijna vergeet, dus het altijd kunnen terug lezen is voor mezelf ook fijn. Daarnaast heb ik een aantal zwangerschaps updates geplaatst dus het is een logisch vervolg om je mee te nemen in mijn laatste weken zwangerschap, de bevalling en de eerste weken met Loïs.
Nu Loïs 6 weken oud is kan ik alleen maar zeggen dat alle clichés waar zijn. De tijd gaat zo snel dat ik soms wel kan huilen bij het idee dat deze tijd al niet meer terug komt. Ondanks af en toe wat kraamtranen voelde ik me na de eerste week al heel goed. Ik kijk terug op een ontzettend bijzondere periode in mijn leven en ik ben enorm dankbaar dat ik een zwangerschap en bevalling heb mogen meemaken en nu de mooiste titel ooit heb: moeder van Loïs 😍 ik kijk ondanks dat ik het grootste deel thuis heel heftig vond, positief terug op de bevalling en ik denk dat dat deels komt door de fijne cursus die ik heb gedaan. Die heeft me echt goed voorbereid, ook op wanneer alles ineens anders loopt. Want dat kan ik beamen, het loopt nooit volgens plan. Toch wist ik precies wat ik wel en niet wilde als alles anders zou lopen én kon ik me daardoor ook heel makkelijk neerleggen bij de situatie waarin andere keuzes gemaakt moesten worden. Ik deel hieronder wat foto´s van Loïs, maar ik heb er bewust voor gekozen haar niet herkenbaar in beeld te laten (ook niet op social media).
Bijna 42 weken zwanger...
Even terug naar waar ik geëindigd was hier: ik heb rond de 37 weken zwangerschap na de Bevallen Als Een Baas cursus nog een zwangerschapscursus van mom & co afgerond en daardoor stond ik heel positief tegenover de bevalling en alles wat daarna zou komen. Toch werd ik steeds ongeduldiger naar mate ik voorbij de 40 weken ging. De eerste dagen viel het mee, maar toen met 41 weken een inleiding ter sprake kwam begon ik 'm wel te knijpen. Niet dat ik bang was voor de bevalling; ik wilde dat het zo snel mogelijk zou beginnen zodat die inleiding niet zou gaan gebeuren. Ik had een wens voor thuis bevallen in een bevalbad, zonder onnodige medische interventies en met alle vertrouwen in het natuurlijke proces dat bevallen in principe is. Wel in mijn achterhoofd houdend dat het altijd anders kan lopen. En gelukkig maar, want met 41 weken en 2 dagen werd de inleiding dan ook echt gepland voor 41 weken en 6 dagen. Mijn beeld van inleiden was - in tegenstelling tot mijn eerdere mindset - niet bepaald positief: ik had veel gelezen over een scala aan interventies wanneer je eenmaal begint met een inleiding. Ze zouden starten met vliezen breken en weeën opwekkers.. Dan volgt vaak al gauw een ruggenprik omdat kunstmatige weeeën in veel gevallen zorgen voor een weeën storm. Vervolgens beland je vaker op je rug aan bed gekluisterd etc. Leek mij alles wat ik niet wilde! Gelukkig kon de gynaecoloog me gerust stellen en was er zelfs een bevalbad aanwezig in het ziekenhuis. Toch bleef ik na die afspraak de hoop houden dat ze uit zichzelf zou komen en ergens was mijn voorgevoel dat ze de nacht voor de inleiding zou komen... Alsof ik het aanvoelde!De bevalling | de meest bijzondere ervaring uit mijn leven
Met 41 weken en 4 dagen gebeurde er overdag nog niets. Mijn eigen verloskundige had me thuis nog gestript, maar dat was in de ochtend en ik merkte er daarna niks van. Tot een uur of 19 ´s avonds. We zaten te eten toen ik een aantal keer een harde buik kreeg die ook iets pijnlijk was. Tegen 20 uur viel het me op dat dit vaker kwam en opende ik voor de lol mijn weeën timer app. We zaten een film te kijken en ik verwachtte er eigenlijk nog niets van, ik kon er immers prima doorheen kletsen. Een uur later was het af toe toch wel pijnlijk en gaf mijn app ook aan dat het begonnen was. Toen sprak ik helemaal blij uit dat ik zeker wist dat het begonnen was. Dat blije was echter gauw verdwenen toen ik in bed lag en ineens niet meer stil kon liggen. Binnen no time merkte ik dat de pijn me overviel. Mijn man sliep al dus ik ging stilletjes het bed uit, installeerde mezelf beneden voorover hangend voor de bank en zette rustgevende muziek op. In het pikkedonker heb ik zo 2 uur lang in m'n eentje weeën zitten opvangen, waarna ik dacht: ik vind dit toch al bést vervelend, maar laat ik maar zo lang mogelijk uitzitten voor we de verloskundige bellen. Ze kwamen om de 2 tot 3 minuten toen ik naar boven ging om mijn man wakker te maken. Dat was echter niet meer nodig, want mijn gepuf was al niet te missen waardoor hij zelf wakker werd 😂Actieve fase | zo lang mogelijk thuis blijven
We besloten het nog even aan te zien want ook al weet je dat je gewoon moet bellen, je voelt je toch wat bezwaard midden in de nacht. De verloskundige kwam rond 2.30 uur en zei meteen dat ze aan me zag dat het echt begonnen was. De ontsluiting bleek nog niet zo op te schieten, dus ik mocht gelukkig meteen onder de douche of in bad. Terwijl mijn man het bevalbad installeerde kroop ik onder de douche. Waar ik van te voren dacht dat heerlijk te vinden, vond ik het gruwelijk op dat moment 😂 Alle ademhalingsoefeningen gooide ik overboord, niets voelde goed en geen enkele houding leek te doen. Ook kwamen de weeën stipt elke 2 minuten. En zo grappig hé, je denkt van te voren dat je weet wat je wilt. Zo wilde ik niet liggen maar zo veel mogelijk staan zodat de verticale houding en zwaartekracht hopelijk zouden helpen. Maar met die weeën kón ik helemaal niet meer staan, ik zakte bijna door mijn benen en kon alleen maar hangen over het bed of het bad. Eenmaal in het bevalbad hielp het warme water wel iets en kon ik tussendoor beter ontspannen. Bij de volgende check in de ochtend zat ik op 4cm ontsluiting, wat voor mijn gevoel tegen viel omdat ik het al heel heftig vond en uitgeput raakte van het niet op adem kunnen komen. Volgens mij heb ik toen voor het eerst gezegd dat ik een keizersnede wilde omdat ik dacht dat het me niet ging lukken😂 Gelukkig ging niemand daar op in ;) Mijn man werd elk half uur terug de badkamer in gestuurd om warm water toe te voegen aan het bad. Het kon me niet heet genoeg zijn, in de hoop de scherpe randjes van de pijn te halen. Vanaf dat moment kreeg ik een soort constante kramp in mijn onderbuik die tussen de weeën door niet meer weg trok. Ik probeerde uit te leggen aan de verloskundige wat ik voelde maar ze gaf aan dat 't haar niets zei. Het was geen weeënstorm want die komen nog wel op als golven, alleen dan achter elkaar. Dit was één constante pijn. Omdat het met mij en de kleine gewoon goed ging, was het ook niet reden voor paniek. Voor mij was die constant aanwezige, enorm zeurende pijn achteraf het aller vervelendste aan de hele bevalling. Elke wee die eroverheen kwam was echt even terror. Zo gingen we nog wat uren door, werden mijn vliezen tussendoor gebroken en toen ik op 9 cm ontsluiting zat aan het eind van de ochtend kwam er even persdrang op gang. Een mega bizar gevoel! Helaas verdween dat gevoel ook weer snel en leek er na een tijdje geen progressie in te zitten omdat de kleine niet ver genoeg was ingedaald. Ook al deed ze het gewoon goed, we hebben toen besloten om na 17 uur thuis uitzitten, tóch naar het ziekenhuis te gaan. Ik had ondertussen wel 20x geroepen dat ik niet meer kon en dat ik dacht dat het niet ging lukken dus dat ik iets van pijnstilling wilde. Gelukkig kon dat ook omdat we naar het ziekenhuis gingen en ik mocht een nog een morfine pompje als pijnstilling. Mijn man was achteraf wel nerveus geweest omdat ik zo lang op 9cm zat en we moesten verplaatsten naar het ziekenhuis... Ikzelf heb geen moment angst of zenuwen gevoeld: ik was compleet van de wereld en ik was me alleen maar aan het vastklampen aan die minuut zonder pijn, totdat een volgende wee zich weer als een soort tsunami aandiende😂 Geen idee waarom ik altijd dacht: goh wat ben ik benieuw hoe weeën voelen - op dat moment wilde ik alleen maar dat het zou ophouden.Bevallen in het ziekenhuis | daar was Loïs ineens!
De rit naar het ziekenhuis was alles hoe ik het me nooit had voorgesteld 😂 lijkbleek en nog drijfnat, met een uitgezakt rattennest op mijn hoofd door mijn hair extensions, in een panterprint broek met roze shirt en geruite jas: het boeide me allemaal niks meer. Ik heb overdwars in de auto en later in de rolstoel gehangen met minder dan elke minuut een wee... Toen boeide het me niet maar nu denk ik nog wel eens: wat moeten al die mensen in het ziekenhuis gedacht hebben, haha. Eenmaal op de verloskamer aangekomen duurde het nog bijna 1,5 uur voor ik een infuus kreeg omdat er eerst een ctg gemaakt moest worden. Tussendoor heb ik vooral liggen woelen en heeft m'n man net als alle uren daarvoor in mijn rug tegendruk zitten geven. Dat moment in het ziekenhuis vond ik nog het meest heftig: ik voelde me hulpeloos omdat het zo lang duurde voor er een infuus met pijnstilling kwam. Ik bleef vragen wat er in godsnaam zo lang duurde en kreeg telkens geen reactie. Tsja, het was een zondag dus er waren minder medewerkers en daarom duurde alles zo lang. Achteraf bleek ik al mijn vragen ook op een stagiaire af te vuren die vooral naast het bed stond om de CTG op mijn buik te houden, die ik er continu af knalde met al mijn gedraai😂. Uiteindelijk kwam er een verpleegkundige om weeën opwekkers aan te sluiten, om te zorgen dat de baby verder indaalde. Ook kreeg ik toen eindelijk de remifentanil, alleen gaf dat voor mijn gevoel helaas amper verlichting. De weeën opwekkers werkten al gauw want vanuit het niets kwam er een soort oergevoel los wat ik absoluut niet tegen kon houden. Toen wist ik dat dat persdrang was en het eindelijk op begon te schieten. Maarja, niemand kwam controleren of ik al op 10cm zat. Gelukkig mocht ik eraan meegeven terwijl we wachtten op de verloskundige. (Hoe vaak hoor je niet dat vrouwen persdrang moeten ´ophouden´??) Na een tijd kreeg ik het gevoel dat die kleine er bijna uit kwam, en dat bleek ook zo te zijn. Binnen no time stond er een verloskundige en verpleegkundige aan mijn bed en mocht ik actief gaan persen. Er werd nog netjes gecheckt of ik wel op mijn rug wilde liggen, want er stond met grote letters in mijn beval plan van niet.. Maar ik wilde vooral niet meer bewegen en er gewoon gauw vanaf zijn. Ik kreeg ineens energie voor 10 en kon eindelijk wat nuttigs doen voor mijn gevoel. Ik deed precies wat de verloskundige zei en kreeg elke keer te horen dat ik als een speer ging. Dat gaf goede moed, na uuuurenlang weeën waardoor alles zo langzaam leek te gaan. En wat me ook mee viel: ik had verwacht dat dit het pijnlijkst zou zijn, maar nee: dit zou ik zo weer doen. Die weeën daarentegen... No thank you✋. Na 40 minuten persen was ze er ineens, en zag ik haar zelf geboren worden. Heel bijzonder! Waar ik altijd heb gedacht dat ik ontzettend zou moeten huilen zodra je baby op je buik wordt gelegd, was ik vooral opgelucht en heel blij dat het na 20 uur eindelijk erop zat. En bizar wat je eruit kraamt tijdens, maar ook na de bevalling: ik riep meteen dat ik het zo nog een keer zou doen terwijl ik daarvoor meerdere keren riep dat ik een keizersnede wilde 😅 Loïs deed het meteen heel goed waardoor we ook echt van ons ´gouden uur´ met z'n drieën konden genieten. We mochten diezelfde avond naar huis en toen startte onze heerlijke kraamweek.De kraamweek | een roze wolk en makkelijke baby
De eerste nacht is een beetje aan me voorbij gegaan. Ik kan het me amper herinneren maar het was elke paar uur voeden en een schone luier. In de ochtend kwam de kraamzorg en zij zorgde steeds eerst voor mij en Loïs, maakte ontbijtjes en fruit hapjes, deed wat huishoudelijke taken en stuurde mijn man en mij verplicht naar bed ´s middags. Heerlijk! Achteraf gezien was de kraamweek het makkelijkst, enerzijds omdat Loïs heel rustig en tevreden was, en anderzijds omdat je nog op adrenaline leeft en de kraamzorg veel uit handen neemt. De 2e week was ook heel makkelijk, maar vanaf de 3e week werd het wat pittiger. Zo kwamen de eerste 'regel dagen' waardoor Loïs ineens minder dronk, zich vaker melde en bij mij de borstvoeding wel heel snel eruit kwam, waardoor Loïs zich veel verslikte en krampjes kreeg. Na 1,5 week ben ik langzaamaan overgegaan op fulltime kolven met de dubbele draadloze Youha kolf. Niet gesponsord, maar gewoon oprecht een mega fijne hands-free kolf!Nu Loïs 6 weken oud is kan ik alleen maar zeggen dat alle clichés waar zijn. De tijd gaat zo snel dat ik soms wel kan huilen bij het idee dat deze tijd al niet meer terug komt. Ondanks af en toe wat kraamtranen voelde ik me na de eerste week al heel goed. Ik kijk terug op een ontzettend bijzondere periode in mijn leven en ik ben enorm dankbaar dat ik een zwangerschap en bevalling heb mogen meemaken en nu de mooiste titel ooit heb: moeder van Loïs 😍 ik kijk ondanks dat ik het grootste deel thuis heel heftig vond, positief terug op de bevalling en ik denk dat dat deels komt door de fijne cursus die ik heb gedaan. Die heeft me echt goed voorbereid, ook op wanneer alles ineens anders loopt. Want dat kan ik beamen, het loopt nooit volgens plan. Toch wist ik precies wat ik wel en niet wilde als alles anders zou lopen én kon ik me daardoor ook heel makkelijk neerleggen bij de situatie waarin andere keuzes gemaakt moesten worden. Ik deel hieronder wat foto´s van Loïs, maar ik heb er bewust voor gekozen haar niet herkenbaar in beeld te laten (ook niet op social media).
Hierbij sluit ik mijn zwangerschapsupdates af en zal ik natuurlijk geregeld wat delen over mijn ervaringen van het moederschap😊
Toen mijn verloskundige in het begin van mijn zwangerschap vroeg: ¨En, ga je een cursus volgen?¨ Toen zei ik nee joh, wat heeft dat nu voor zin? Zo´n pufclubje is echt niets voor mij en er valt toch niets te plannen. Toch? Totdat ze zei: we bereiden van alles voor in ons leven, van een sollicitatie voor een nieuwe baan tot aan je vakantie of een bruiloft. Waarom zou je het meest lifechanging event van je leven - namelijk ouders worden- niét voorbereiden? In datzelfde gesprek kwam de vraag of ik al wist of ik thuis of in het ziekenhuis zou willen bevallen. Ziekenhuis! - riep ik meteen. Waarom? Geen idee eigenlijk, dat hoor je toch het vaakst en ik dacht dat dat wel het meest veilig zou zijn. Ik had nooit gedacht dat een zwangerschapscursus niet alleen dat soort feiten vs. fabels duidelijk zou maken, maar dat het ook ook écht zo veel waardevolle informatie zou bijbrengen over zwangerschap, bevalling én kraamtijd. Ik deel dan ook graag mijn ervaring met de zwangerschapscursus Mom & Co.
Vooroordelen uit de weg
Zoals ik (onterecht) wat vooroordelen had over de zwangerschap en bevalling, zo had ik die ook ten opzichte van zwangerschapscursussen. Ik dacht altijd: zwanger zijn is ontzettend mooi, maar ergens ook wel eng. En zo´n bevalling? Brrr, pure horror leek me dat. Zwangerschapscursussen leek me ook vooral iets voor mensen die van yoga houden, niet echt wat voor mij, zweverig puffen met allerlei anderen erbij. Daar zit meteen mijn advies voor andere vrouwen (en je partners!) die nog ouders gaan worden. Gooi je vooroordelen overboord en verdiep je écht in de hele reis van zwangerschap tot ouders worden d.m.v een cursus. Ikzelf ben namelijk echt 180 graden gedraaid qua mindset en daar heeft deze cursus een heel groot aandeel in gehad.
Wat komt er in de Mom & Co zwangerschapscursus aan bod?
Laat ik beginnen met het grootste voordeel voor mij: dit is een online zwangerschapscursus die je vanuit het comfort van je eigen huis, samen met je partner kunt doen. Ik voelde er niet veel voor om ergens op locatie met anderen op gezette data een cursus te volgen. Ik heb het dan ook als heel fijn ervaren dat ik in mijn eigen online leeromgeving op mijn eigen tempo deze cursus kon volgen. De cursus bestaat uit verschillende hoofdstukken met elk wat theorie (het leest lekker weg, beetje zoals een blog artikel) en video´s met uitleg, podcasts en oefeningen die je kunt doen. De zaken die erin voorkomen zijn o.a. het resetten van je mindset ten aanzien van zwangerschap en bevalling. Precies wat ik nodig had! De media, films, tv series en de stomme gewoonte van andere vrouwen om alleen maar horrorverhalen te vertellen, beïnvloeden namelijk gigantisch ons beeld over zwangerschap en bevalling. Door alle info en vooral feiten op een rij, kijk ik er nu 100% positief tegenaan en weet ik dat je droombevalling krijgen zeker wel mogelijk is. De cursus gaat in op alles wat je moet weten over de bevalling, verschillende ademhalingstechnieken, de rol van je partner, het geboorteplan en pijnbestrijding. Maar ook héél belangrijk: wat als het allemaal anders loopt dan gehoopt? Wat als je toch met medische interventies te maken krijgt terwijl je dat niet wilde? Hoe ga je daarmee om en wat zijn je keuzes?
Ik wist bijvoorbeeld überhaupt niet dat je ALTIJD een keuze hebt. Ik heb zo vaak gelezen dat verloskundigen of artsen zeggen: we gaan even je ontsluiting meten, we gaan even een infuus prikken, we breken zo je vliezen door, we zetten een draadje op het hoofd van de baby om te monitoren. Het is niet zo dat je dat allemaal maar lijdzaam moet accepteren en ondergaan, je hebt altijd een keuze om dat soort interventies wel of niet te willen. En door alle info en statistieken die in deze cursus aan bod komen, heb ik het gevoel dat áls zulke zaken zich voordoen, ik veel beter een weloverwogen keuze kan maken. Het is mijn lijf, mijn baby en mijn bevalling en niets mag zomaar opgedrongen worden. Dus ook als mijn thuisbevalling niet door kan gaan door omstandigheden en het wordt een ziekenhuisbevalling, dan nog heb ik er nu vertrouwen in dat ik tools, handvatten en een hoop informatie beschikbaar heb om de regie te behouden op de punten die voor mij belangrijk zijn. En precies dat - dat gevoel van regie houden over wat en hoe dingen gebeuren tijdens je bevalling, dat zorgt ervoor dat vrouwen toch positief kunnen terugkijken op hun bevalling. Dat vind ik een heel waardevolle uitkomst van deze cursus voor mij en die gedachte geeft mij ook rust. Ik kijk er ontzettend naar uit, heb een positieve mindset én het vertrouwen in mijn lijf dat wij vrouwen hier inderdaad voor gemaakt zijn. 😊
Mom & Co zwangerschapscursus vs. andere zwangerschapscursussen
Ik heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal, maar ik ben wel in een aantal andere cursussen gedoken om te kunnen bepalen welke cursus het best bij mij past. Ik vind dat de meeste andere cursussen te globaal in gaan op hoe bevallingen volgens het boekje zouden gaan. Dat er weinig informatie beschikbaar is over: wat als alles anders loopt? Wat als je ineens medisch wordt of je bevalling uitdraait op een keizersnede? Zo komt bij pijnbestrijding ook gauw de ruggenprik aan bod. Maar dan wordt er niet concreet ingegaan op de vele nadelen die dat kan hebben. Of de vele manieren van natuurlijke pijnbestrijding. In de Mom & Co cursus komt dit óók aan bod, waardoor ik ´m heel geschikt vind voor vrouwen die zo natuurlijk mogelijk thuis willen bevallen, als voor vrouwen die poliklinisch of medisch willen / moeten bevallen en juist weloverwogen voor bepaalde interventies of pijnstilling kiezen.
Ik heb de cursus binnen 1 maand afgerond, maar je kunt er natuurlijk zo kort of lang over doen als je zelf wilt. Wat ik ook een waardevolle toevoeging vind aan deze cursus, is dat je verschillende tools aangereikt krijgt. Denk aan affirmaties inzetten, leren welke drukpunten er zijn die kunnen helpen met pijn, oefeningen voor je bekkenbodem en een aantal hypobirthing technieken. Het is een heel complete cursus die me voor mijn gevoel goed heeft voorbereid op wat me te wachten staat. Ik ben nu 37 weken zwanger en de kleine ḿag al komen. Ik ben er in elk geval klaar voor!
Zwangerschap Update 8 Maanden | Nesteldrang, Bandenpijn & Slaap Horror (Mijn Tips Om Beter Te Slapen)
20 augustus 2022
Is het alweer 2 maanden geleden dat ik mijn 6 maanden zwanger update deelde? Is het uberhaupt al een half jaar geleden dat ik deelde dat ik zwanger ben? Wáár blijft de tijd😆 Ik ben op het moment van schrijven alweer 33 weken zwanger. Dat betekent nog maar 7 weken tot de uitgerekende datum... Maargoed, ze mag tussen de 37 en 42 weken komen dus ik denk maar zo: ze kan (nouja, het kan eerder, maar mág) binnen een maand komen, maar ook 2 maanden. Het kan alle kanten op, en omdat ik me dat goed realiseer heb ik al aardig nesteldrang. Ik neem je mee in de update nu met 8 maanden zwangerschap.
Nesteldrang: een nieuw soort van opruimwoede & checklists afvinken
Ik ben normaal gesproken al heel erg organized hoor, dat is niets nieuws. Maar sinds ik zwanger ben ben ik het toppunt van extreem georganiseerd. Het geeft mij rust, dus ach, niemand heeft er last van. Maar als ik het mensen vertel moeten ze toch wel erg lachen. Juist omdat je totáál niet kunt plannen wanneer de baby komt en hoe de bevalling zal lopen, ben ik extreem in het voorbereiden van alles waar ik wel grip op heb. Zo heb ik al maanden een enorm excel bestand met een uitzetlijst, dus zaken die we moeten kopen (die is uiteraard al helemaal afgevinkt) een lijst met zaken die we moeten regelen, een lijst met wat ik in de ziekenhuistas wil meenemen, een lijst met wat ik allemaal paraat wil hebben voor tijdens de bevalling. Heerlijk, dan is het allemaal uit mijn hoofd en bij elkaar gebundeld in excel😂. Alle baby wasjes zijn al gedraaid en de kleertjes hangen op kleur en op maat in haar kast. Zelfs de luiertas is al voorzien van alle essentials voor als we ons eerste uitstapje maken, want denk je dat ik nog weet wat ik mee moet nemen als ze er eenmaal is? Zwangerschaps vergeetachtigheid is hier serieus aan de orde en dat schijnt na de bevalling en door slaaptekort alleen maar meer te worden. Verder staat alles wat we nodig hebben de eerste dagen bij elkaar in een grote doos, zodat we niet als een kip zonder kop hoeven te zoeken naar alle spullen.Slaap horror... Slapen, wat is dat?
Oké, slaap horror... Dat mag je met een korreltje zout nemen ;) Maar waar ik tot aan een maandje geleden kon zeggen: ik heb echt nergens last van, is dat nu wel anders. Ik voel me nog steeds 95% van de tijd super goed, daar mag ik echt niet over klagen! Maar ik had van te voren niet kunnen bedenken dat mijn nachtrust nu al zo verstoord zou zijn. Andere kant, bedenkt Moeder Natuur dat natuurlijk niet voor niks. Zo kunnen we beide vast wennen aan de onderbroken nachten die zullen volgen. Naast dat ik overdag zo'n 2 á 3 keer per uur moet plassen, is het 's nachts minimaal om de 2 á 3 uur. Dus moet ik er best vaak uit. Nu is dat het ergste niet. Doordat je het best op je linkerzij kan slapen en ik met een zwangerschapskussen slaap, draai je echt beduidend minder in de slaap. Ken je dat verzuurde gevoel in je benen/heupen van liggen op een lek luchtbed? Dat heb ik dan na een paar uurtjes op één zijkant liggen. Dus ga ik op de andere zij liggen, om vervolgens na 2 uur ook dáár een dooie heup en been te krijgen. Dan zit er nog maar één ding op, en dat is meteen mijn tip: ik sleep mezelf (ja echt, die buikspieren helpen niet meer mee) omhoog met een groot fluffy kussen in mijn rug en ga dan half rechtop liggend verder slapen😂 Dat ligt na een tijdje ook niet top en meestal word ik na een uur weer wakker en voelen mijn heupen en benen weer normaal, dus kan ik mezelf weer omlaag slepen en op mijn zij verder slapen. Dit riedeltje herhaalt zich gerust 2x 's nachts. Maar laten we het positief houden: ondanks dat ik dus veel wakker wordt, heb ik daar overdag geen last van. Ik heb geen inkakmomenten, geen behoefte aan powernapjes en vrijwel nooit het gevoel van: ik ben moe en heb geen energie. Dus slaap horror, zo klinkt het vooral maar het voelt gelukkig niet altijd zo :)
Bandenpijn: de buikband die écht helpt!
Dan nog het laatste 'kwaaltje' wat er nu sinds deze termijn echt bij hoort: bandenpijn. Ik heb het gelukkig niet elke dag, maar ik merk dat alle spieren en gewrichten rondom mijn bekken al wat slapper worden. Mijn onderrug kan echt niet veel hebben, dus als ik heb gestofzuigd en een vaatwasser heb uitgeruimd, is het alweer tijd om met een kruik in mijn rug op de bank te liggen. Die warmte werkt trouwens top, zo ontspannen mijn spieren weer snel en is de rugpijn weg. Doordat mijn buikspieren ergens aan de zijkant zijn beland (heb ik ze uberhaupt nog?) en mijn rug ook niet alles kan opvangen, merk ik dat de 'banden' aan de onderkant van mijn buik sneller zeer doen. Het helpt dan als ik mijn buik een beetje optil met mijn handen, maar ja, zo kun je niet even de hond uitlaten. Gelukkig heb ik nu een buikband gevonden die súper goed support biedt. Ik draag 'm bewust laag onder mijn buik en zet 'm iéts hoger op mijn onderrug vast, zodat mijn buik als het ware iets gelift wordt. Dat gevoel is echt heerlijk! Dus als ik bandenpijn heb doe ik die band om, die je zelfs onder een strak t-shirt niet ziet - en dan loop ik dus heerlijk.
Al met al geniet ik nog steeds ontzettend van de zwangerschap en neem ik de 'kwaaltjes' echt voor lief, zo erg is het ook allemaal niet in mijn geval. Ik heb over 1,5 week al lekker verlof en wie weet heb ik dan wel zeeën van tijd. Dan schrijf ik wellicht nog een 9 maanden update, maar als dat niet zo is dan wordt de volgende update gewoon dat die kleine er is💕
Toen ik in maart mijn zwangerschap aankondigde had ik me voorgenomen om geregeld updates te delen. Enerzijds omdat ik het zelf altijd leuk vind om ervaringen van andere mama's (to be) te lezen en dus zelf ook het een en ander kan delen. Anderzijds omdat de tijd ook zó snel gaat, dat bepaalde dingen opschrijven zodat ik ze later nog kan terug lezen écht aan te raden is. Nu deel ik veel op mijn instagram maar dat is toch anders dan het in tekst terug kunnen lezen. Nu ik bijna 26 weken zwanger ben en dus ruim over de helft, leek het me een mooie tijd voor een update😁
Tweede trimester: kwaaltjes?
In mijn eerste trimester had ik eigenlijk amper 'kwaaltjes', om het beestje maar even bij de naam te noemen. Ik was vaker moe, viel geregeld om 21 uur stipt in slaap op de bank, en voelde me brakkig als ik niet genoeg at. Dat was allemaal prima te overzien: gewoon veel gezonde snacks tussendoor eten en lekker toegeven aan de powernapjes op de bank. In het begin van mijn tweede trimester werd ik ineens kotsmisselijk. Zo erg dat ik één keer heb moeten overgeven en meerdere keren kokhalzend uit vergaderingen moest sprinten -gelukkig allemaal thuis. Voor iemand met emetofobie (extreme overgeefangst) echt geen pretje. En aangezien die misselijkheid van de één op de andere dag kwam opzetten én weer als sneeuw voor de zon verdween, weet ik nu zeker: het was geen eens ochtend misselijkheid. Ik had deze misselijkheid te danken aan een combinatie van vitaminepillen, die ik slikte om mijn coronabesmetting zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Zwanger & corona (Vitamine C, Vitamine D & Zink)
Ik had gelezen dat de combinatie zink, vitamine C en vitamine D goed beschermt tegen Corona. Het zou je weerstand zodanig verhogen dat áls je Corona krijgt, je er niet zo ziek van wordt. Op de dag dat we onze zwangerschap bekend maakten aan mijn oma (met 12 weken) kwamen we erachter dat zij op dat moment corona positief was. De kans was dus heel groot dat ik op dat moment een besmetting zou oplopen. Daarom heb ik direct Zink supplementen besteld (Vitamine C en D slikte ik al) en ik startte vanaf die avond meteen met deze combi te slikken. 5 dagen nadat mijn oma positief testte, had ook ik een positieve coronatest. Maar geen klachten. Eén dag daarna had ik een loopneus, maar daar is het bij gebleven. Wat wel direct in die dagen begon: misselijkheid. Ik dacht nog: hoezo heeft bijna élke vrouw in het eerste trimester hier last van en stopt dat rond het tweede trimester, en begint het bij mij juist nu? Ik ging ondertussen natuurlijk braaf door met de supplementen, want ik dacht: hoe langer ik mijn weerstand opkrik hoe beter. De misselijkheid werd erger en erger, tot die ene keer dus dat ik écht moest overgeven en vanaf dat moment élke ochtend tot een uur of 12 kotsmisselijk was. Pas na 4 weken ellende en afzien (en nonstop crackertjes eten tegen de misselijkheid) bedacht ik mij: waarom ben ik alleen de ochtenden zo misselijk? En hoezo zo abrupt? Toen viel het kwartje dat dit gebeurde vanaf het moment dat ik die combinatie aan pillen slikte. Ik won advies in bij Vitakruid en daar zeiden 2 verschillende consulenten hetzelfde: de zink supplementen die ik slikte bevatten ook koper, in een -voor zwangeren- te hoge dosering. Deze combi was veel te zwaar voor mijn maag en dus raadden zij me aan om met de zink pillen te stoppen. 2 dagen erna was de misselijkheid verdwenen en nooit meer teruggekomen😅. Erg blij mee natuurlijk, maar wát baalde ik dat ik mijzelf die misselijkheid had aangedaan. Aan de andere kant: mijn Corona besmetting viel dus enorm mee, dus dáár heeft het wellicht wel voor geholpen.
Nu Corona weer langzaamaan oplaait en ik aan het eind van mijn tweede trimester zit, begint het weer spannend te worden. Als ik nu weer Corona krijg en daarbij koorts ontwikkel, kan dat gevaarlijk zijn voor de baby (koorts kan weeën opwekken). Daarom slik ik nu in goed overleg toch weer de combinatie zink, vitamine C en D, maar dan wel in lagere dosering (15mg ipv 30 mg zink) en zónder koper.
Kleding crisis | De helft van mijn kleding past niet meer
Ik heb met bijna 26 weken (denk ik) nog best een bescheiden buik, maar toch merk ik dat alle leggings die ik tot 24 weken nog kon dragen, nu echt niet meer lekker zitten. Een jeans of broeken type ben ik al jaren niet, dus ik lééfde echt in flared leggings. Deze passen nu dus niet meer, dus heb ik 4 zwangerschapsleggings aangeschaft. Ook droeg ik veel strakke jurkjes, die nu natuurlijk ook niet meer passen. De jurkjes die nog wel passen zijn diegene met elastiek hoog in de taille, die vervolgens wijd uitlopen. Afhankelijk van de print en soort stof voel ik me daar behoorlijk opgeblazen in, dus die vind ik ook niet erg fijn. De meeste rokjes die ik heb passen ook niet meer (kokerrok model) dus ik merk dat ik vaker voor de spiegel sta en denk: wat moet ik in godsnaam aan. Gelukkig ben ik zwanger in de zomer en kan ik straks heerlijk maxi jurkjes aan met een kort vestje of spijkerjasje. Ik weiger namelijk om een hele zwangerschapsgarderobe aan te schaffen en probeer het zo lang mogelijk met de rest van mijn kledingkast te doen.
Voorbereidingen, checklists & enorm veel kopen
Verder ben ik nu heel vaak mijn checklists aan het checken en steeds wat meer aan het afstrepen: van zaken die we moeten regelen (zoals kinderopvang, ouderschapsverlof aanvragen, een baby EHBO cursus volgen en natuurlijk een zwangerschapscursus uitzoeken) tot aan de enorme uitzetchecklist en zaken waar ik me op wil voorbereiden qua bevalling en kraamweek. Het bijhouden van lijstjes helpt me enorm om alles uit mijn hoofd te krijgen en overzicht te bewaren, want jeetje wat komt er veel op je af wanneer je een kind krijgt. Gelukkig begon ik al met deze lijstjes vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, dus ik heb er vertrouwen in dat we niets over het hoofd zien 😜 Ik kan dan ook iedereen aanraden om op tijd na te denken over wat je moet regelen en aanschaffen. Qua kleertjes hebben we sowieso TE veel. De mensen die tegen me zeiden: je kunt niet te veel hebben, want je baby heeft soms wel 4 outfits per dag nodig... die wisten zeker niet dat ik in zowel maat 50, 56 als 62 al ongeveer 20 verschillende setjes heb. Het is zo veel dat het niet eens in haar kledingkast pas, maar ach - liever teveel dan te weinig dan he ;)
Alle grote dingen zoals de babykamer, de box, de wandelwagen, autostoeltje, cosleeper etc hebben we al. De kleinere dingen zoals een babybadje, een draagzak en de luiertas moeten we nog kopen, maar daar hebben we met iets meer dan 3 maanden op de teller dan ook nog tijd genoeg voor.
Als je het leuk vindt om wat meer zwangerschaps updates te volgen, volg me dan op instagram!
Baby kleertjes.... de baby kamer... accessoires! Vanaf het moment dat ik zwanger ben denk ik al na over alles wat we voor de baby nodig hebben en heb ik verschillende moodboards en checklists gemaakt😍. Wat ik erg belangrijk vind is de keuze voor de baby box, het boxkleed en de accessoires die daarin komen. De box komt namelijk op een prominente plek in ons gloednieuwe huis, waar we alle andere meubels en accessoires nauwkeurig op elkaar afgestemd hebben. Lees verder voor mijn review over de perfecte babybox en boxkleed voor ons van de té leuke Franse baby & kinder webshop Petite Amelie.
Inklapbare baby box op wieltjes
Op de webshop Petite Amelie had ik al veel moois voorbij zien komen, dus ik was dan ook enorm blij toen ik de box en het babykleed wat wij nu hebben daar mocht uitzoeken. In eerste instantie waren wij aan het kijken naar baby-en kinderkamers, maar omdat wij het ledikantje wat al tientallen jaren in de familie rondgaat mogen gebruiken, besloten wij voor een box te kijken. De meeste baby boxen lijken wel op elkaar, maar wat ik zo fijn vind aan de Zebre baby box die wij nu hebben, is dat deze inklapbaar is (voor nu dus even makkelijk op te bergen aangezien ik in oktober uitgerekend ben). Ook een groot pluspunt is dat deze wieltjes heeft, waardoor we 'm makkelijk kunnen verplaatsen en daar dus ook goed kunnen stofzuigen en dweilen. Het allergrootste pluspunt: ik had 'm in mijn eentje binnen 10 minuten in elkaar! De box klapt heel makkelijk in en uit elkaar, vervolgens zet je de ijzeren haakjes erin en daarop leg je de gewatteerde witte onderkant.
Boxkleed aan 2 kanten te gebruiken
Voor in de box hebben we een boxkleed uitgezocht die aan 2 kanten te gebruiken is. Het Wolken & Sterren boxkleed is heerlijk dik dus het kan ook prima als speelkleed gebruikt worden. Dit kleed past ontzettend goed in ons interieur, met een taupe kleurige muur en warm witte / beige accenten. Ik vind 'm dan ook echt prachtig staan, zowel met de geprinte kant als de effen kant van het kleed. We hebben 'm nog niet kunnen testen natuurlijk, maar wat ik zo zie en voel is de kwaliteit echt goed.
Complete babykamer
Er staat nog ontzettend veel op ons verlang / to do lijstje voor de baby, maar we hebben gelukkig nog even ;) Wat nu mijn grootste prio heeft is de babykamer. Deze is qua kleuren op de muur al helemaal af, maar ik kan gewoon niet wachten tot dit kamertje is ingericht naar onze droom babykamer, compleet met ledikant, kast, commode, schapjes etc. Binnenkort gaan we ons dan ook oriënteren op een complete babykamer, we hebben al gezien dat Petite Amelie hele mooie heeft! Zo heb ik meegroei en doorgroei kamers gezien (complete sets met kast, bedje en commode) die je dus een aantal jaar kunt gebruiken. Neem gauw een kijkje op de webshop want je vindt er niet alleen baby spullen maar ook peuter- en kinderkamers, speelgoed zoals keukentjes, knuffels en poppenwagens en leuke accessoires😊
Boxkleed aan 2 kanten te gebruiken: een effen, fluwelen kant en een zachte stoffen kant met print
Zelfs de hond was verbaasd hoe makkelijk en snel de box in elkaar klapt 😉
Ontzettend vaak heb ik nagedacht over hoe het zou zijn als ik 'later' zwanger zou zijn... Of ik dan nog steeds blog en of ik dan ook veel erover zou delen. Nu is die magische tijd daadwerkelijk aangebroken - ik ben momenteel 14 weken zwanger - en ik kan je vertellen: ik kan juist niet wachten om mijn ervaringen te delen! So far vind ik zwanger zijn heel bijzonder en veel te mooi om niets over te delen. Daarnaast is natuurlijk elke zwangerschap anders, maar in sommige opzichten ook weer heel erg hetzelfde. Als je voor het eerst zwanger bent gaat dat gepaard met een heleboel vragen en onzekerheden. Als je zelf zwanger bent (of graag wilt worden) vraag je jezelf misschien dezelfde dingen af als ik. Daarom deel ik hier alvast mijn beste tips om het eerste trimester door te komen😚
Laat alle junkfood / bewerkt / suikerrijk eten staan. NIET alleen tegen kwaaltjes maar vooral voor de ontwikkeling van je baby
Eerste trimester | vooral moe & brak
Ik heb eigenlijk een heel fijn eerste trimester gehad. Ik denk dat ik ten opzichte van de 80% van de vrouwen die écht met ochtendmisselijkheid en overgeven te maken heeft, écht niet mag klagen. Ik wist al vrij vroeg dat ik zwanger ben, net voor de 4 weken. Ik zat dus ook redelijk lang te wachten tot de eerste symptomen zich aankondigden. Buiten wat gevoeligere borsten om merkte ik echt helemaal niets. Met ongeveer 7 weken hadden we de eerste echo, een vitaliteitsecho om te kijken of er daadwerkelijk een kindje zit en groeit, en zelfs toen merkte ik nog vrij weinig. Ik was iets meer moe, maar ik was dan ook elk weekend fanatiek aan het klussen in ons nieuwe huis. Ik vond het dan ook moeilijk te geloven dat ik echt zwanger was, totdat we een héél klein minuscuul mensje zagen, wat meer weg had van een garnaal. Mét sterk kloppend hartje! Het gekke is: 1 dag na die eerste echo begonnen er toch wat kwaaltjes te komen. Het leek wel of op het moment dat mijn hoofd geloofde dat ik zwanger ben, mijn lijf dacht: barst nu maar los. Ik werd wakker met een enorm brak gevoel, alsof ik de avond ervoor te veel gedronken had. Hoofdpijn, een gevoel van watten in mijn hoofd en af en toe licht misselijk. Dit is wat daar het beste tegen hielp:
Slapen
Oké, open deur, maar ik wil 'm toch even benoemen. De hormonen gieren natuurlijk door je lijf, je lijf is 'intern' met nogal wat extra processen bezig, niet gek dus dat je veel meer moe bent. Omdat ik ook nog eens elk weekend aan het klussen was (gek genoeg had ik toen juist wel energie) besloot ik vaak 's middags even een half uurtje te gaan liggen. Of 's avonds als mijn ogen dicht vielen gewoon te gaan slapen. Dan maar even niet zo gezellig, het hielp zeker wel.
Nonstop hartige snacks
Je leest veel dat je het best elke paar uur kan eten om een misselijk gevoel tegen te gaan. In mijn geval werkte het beter om echt elk uur tot half uur, bijna non stop, wel iéts te eten. Nu ben ik ook wel erg rigoureus met misselijkheid proberen te voorkomen, omdat ik emetofobie heb. Dat is extreme overgeefangst waardoor ik van overgeven helemaal in paniek raak. Ik heb dan ook al 22 jaar niet hoeven en kúnnen overgeven en probeerde dit dan ook te voorkomen in mijn eerste trimester. Helaas lukte dit niet in het tweede trimester -ik vermoed zelf door het onderstaande punt- en het gebeurde met 13 weken toch één keer - wat mijn fobie zeker geen goed heeft gedaan. Maar back to the point: het hele eerste trimester heeft het dus geholpen om continu wat te eten in de buurt te hebben. Crackers met smeerkaas, droge crackertjes, rijstwafels, babybel kaasjes en fruit waren favoriet. Een aantal keer werd de misselijkheid zo erg dat ik echt dacht dat ik ging overgeven, maar juist op dát moment gauw wat eten voorkwam dat. Die ene keer met 13 weken dat ik toch moest overgeven, toen besloot ik de tuin in te lopen voor frisse lucht ipv snel wat te eten. Toen was het al te laat... Dus: heb altijd hartige snackjes bij je en probeer wat te eten zodra je misselijkheid voelt opkomen.
Laat alle junkfood / bewerkt / suikerrijk eten staan. NIET alleen tegen kwaaltjes maar vooral voor de ontwikkeling van je baby
Meteen vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, ben ik het boek Vitaal van start gaan lezen. Er ging een wereld voor mij open! Ik schrok me dood met hoeveel wetenschappelijk bewijs duidelijk gemaakt werd hoé slecht suikers, E-nummers, bespoten groente en fruit en supermarktvlees vol hormonen is voor je baby die volop ontwikkelt in het eerste trimester. In de meeste producten uit de supermarkt zitten lichaamsverstorende stoffen (bijvoorbeeld veel xeno-oestrogenen) die er weer voor zorgen dat je lichaam door verstoorde hormonen veel meer kwaaltjes ontwikkelt. Ik ben dus vanaf week 5 in mijn zwangerschap ontzettend bewust en gezond gaan eten: extra veel water en kruidenthee drinken, zoveel mogelijk groenten, fruit en vlees biologisch (en waar dat niet kon, alles ontzettend goed afwassen om zoveel mogelijk bestrijdingsmiddelen eraf te krijgen). Brood haalde ik vers bij de bakker, vlees biologisch bij de slager etc. Daarnaast slikte ik al orthomoleculaire vitaminen en mineralen (Lees hier hoe vitaminen en mineralen mijn vruchtbaarheid hebben opgekrikt) en deze dosis + foliumzuur (in de vorm van folaat, de best opneembare vorm) heb ik opgehoogd. Dit omdat de baby alle vitaminen en mineralen 'afsnoept' die het nodig heeft en wat overblijft verbruik jij zelf. De dagelijkse behoefte in het eerste trimester ligt dus vele malen hoger dan wat er op de etiketten staat. (Aanrader: in het boek en op de website van Vitaal van start lees je meer). Ik heb tot aan de 12 weken heel strikt op mijn voeding gelet en had gelukkig ook alleen maar cravings voor appels, mandarijntjes en heel veel groenten. Na dat eerste trimester toen we hoorden: eigenlijk is alles nu ontwikkeld, de baby moet vooral lekker gaan groeien - toen dacht ik: ik kan nu wel weer een keer een donut of een pizza of een paar paaseitjes eten. Ik heb meteen een leuk real life voorbeeld voor je hoe snel die troep in bewerkte producten je hormonen in de war schoppen: een paar dagen later sloeg de af-en-toe-misselijkheid om in elke ochtend écht misselijk zijn en zelfs dus een keer overgeven. En dat in het tweede trimester. Ik met mijn emetofobie en het beste willen voor mijn baby, ben dus weer gestopt met troep en gestart met vitale voeding😜 Nu een week later voel ik me weer veel energieker, geen hoofdpijn én amper misselijkheid meer.
Drink gemberthee
Omdat misselijkheid (en overgeven) voor de meeste vrouwen denk ik de vervelendste zwangerschapskwaal is, besteed er nog even wat extra aandacht aan. Na die éne keer overgeven besloot ik dus weer voor vitale voeding te kiezen, maar omdat ik ook panisch was voor nóg een keer overgeven struinde ik verschillende forums af om te vragen wat het best preventief helpt. De meeste vrouwen zeiden: de hele dag door gemberthee drinken. Dat ben ik dus ook gaan doen en dat doe ik nog steeds, omdat gember veel meer gezondheidsvoordelen heeft dan alleen je maag rustig krijgen. Ik drink vooral witte thee of rooibosthee en doe daar wat schijfjes biologische gember (zonder schil) in. Heerlijk, gezond én het voorkomt dus misselijkheid.
Over het algemeen voel ik me dus helemaal prima en heb ik al mijn dagelijkse bezigheden zonder problemen kunnen doen. Van de afgelopen 3 maanden heb ik misschien 5 off dagjes gehad, waarin ik echt bonzende hoofdpijn had, (licht) misselijk was of die ene dag moest overgeven en daar vervolgens door de angst in mijn hoofd de hele dag druk om maakte. Verder geniet ik zo veel mogelijk van het mooie proces wat er nu in mijn lichaam afspeelt en ... van mijn groeiende babybuikje! 🤰
Eindelijk kunnen we het delen: ik ben zwanger! In oktober verwachten wij ons eerste kindje ❤️ Momenteel ben ik 13 weken zwanger ... en dat zie je zelfs al een beetje🤰 Deze mooie en bijzondere tijd ga ik vanaf nu natuurlijk ook delen hier op lifebeautystyle.nl. Waar ik al veel over mode, beauty en lifestyle schreef, kan een uitbreiding van de Life categorie nu natuurlijk niet meer ontbreken. Ik kan niet wachten om mijn ervaringen over mijn zwangerschap en straks het moederschap te delen met mijn lezers en volgers. Zoals mijn blog al 12 jaar met mij meegroeit, is dat nu niet anders.
Van mama musthaves tot baby benodigheden
Natuurlijk blijft lifebeautystyle.nl nog steeds dé online verzamelplek voor de laatste fashion trends, styling hacks, alles op het gebied van huid en haarverzorging en natuurlijk gezondheid en lifestyle. Maar er zullen meer artikelen bij komen over alles rondom zwangerschap & baby: van baby en kinderkleding tot de handigste baby benodigdheden, musthaves voor zwangere vrouwen, de heerlijkste alcoholvrije wijn of food gerelateerde topics - denk aan de beste vega alternatieven voor filet americain en al het andere wat je juist wilt eten, maar tijdens je zwangerschap even niet mag 😉 Ik kijk er naar uit om me te verdiepen in deze onderwerpen en mijn ervaringen te delen op lifebeautystyle.nl.Liefs en tot gauw!
Abonneren op:
Posts (Atom)
