Verlof & weer aan het werk
Eigenlijk heb ik na de bevallingsupdate geen blog meer gemaakt over hoe het nu gaat, hoe het moederschap me bevalt etc. Een vriendin vroeg me een paar weken geleden: hoe vind je het moederschap eigenlijk? En toen kon ik alleen maar zeggen: het is mooi, bijzonder, geeft me ontzettend veel voldoening en ik vind het elke dag genieten. Loïs is zo lief, tevreden, grappig, slim, ondernemend en een tikkeltje eigenwijs😍En ja, er zijn momenten geweest dat het heel intens was. Dat waren vooral de eerste 3 maanden waarin we voor ons gevoel maar wat deden. Het slaaptekort was de grote boosdoener van álles: van de slopende vermoeidheid, van de onderlinge frustraties en ruzies - want laten we eerlijk zijn - wij werden allebei zó vermoeid en daardoor snel geïrriteerd dat het echt niet altijd gezellig was. Lichamelijk was ik redelijk snel de oude, maar ik gaf nog een tijdje borstvoeding en daarmee stoppen ging ook niet zonder slag of stoot. Daarnaast moet je in Nederland alweer aan het werk als je nog (ik in elk geval) compleet labiel bent en totaal gaar van het slaaptekort. Dat vond ik ZO zwaar, ik heb meerdere dagen op kantoor gehad dat alles lang me heen ging en ik mezelf letterlijk moest knijpen om niet in slaap te vallen. En dan had ik al 4 weken extra vrij genomen, dus 20 weken verlof in totaal. Ik was gewoon absoluut niet mijzelf, kon niks opslaan en was alléén maar moe. Ik zou willen dat we in Nederland meer zouden kijken naar Scandinavische landen, waar het normaal is om sowieso het eerste jaar verlof te hebben. Nu is dat wel héél lang, maar het eerste half jaar bijvoorbeeld was wel prima geweest ;)
Regelmaat & een strak ritme
Loïs had in het hele begin last van krampjes en verborgen reflux waardoor ze ook niet al te best sliep, maar dat hebben héél veel babys. In principe gaat het vanzelf over, maar bij ons deed een bezoekje aan de osteopaat gelukkig wonderen. Ik kon haar gehuil namelijk niét aanhoren en vond het zo zielig dat ik niet wilde zitten en afwachten. Bij de osteopaat bleek dat Loïs wat spanning in haar buikje had en dat verdween vrijwel direct na de behandeling. Toen ze ongeveer 3 maanden was en ze merkbaar beter in haar velletje zat durfde ik het dus wel aan om haar op haar eigen kamertje te laten slapen. We begonnen met 4 slaapjes overdag in haar bedje en iets later ook de nachten in haar bedje. Dat was voor ons stiekem een verademing, want je slaapt toch nét wat dieper als je niet al het gepiep en gekraai van zo'n kleintje naast je hoort. Nu zitten we al een paar maanden in een superstrak ritme en dat werkt héél goed. We letten daarbij op de gemiddelde wakkertijd die past bij haar leeftijd (nu met 7 maanden is dat zo'n 2,5 uur) maar we houden ook goed haar signalen in de gaten. Soms is ze na 2,5 uur wakker zijn pas moe, soms begint ze al in haar ogen te wrijven en te gapen na 1,5 uur. Dan leggen we haar meteen op bed en valt ze ook heerlijk zelfstandig in slaap. Ook slaapt ze sinds een maand de hele nacht door 😍 We merken dat ze het best slaapt als ze tussen 17.30 en 19 uur naar bed gaat - afhankelijk van hoe haar slaapjes overdag uitkomen. Dan volgt tussen 22 en 23 uur nog een papfles (melk met rijstebloem of granen) en daar houdt ze het op tot 6 uur de volgende ochtend. Heerlijk!
De eerste hapjes, omrollen en schaterlachen
Ik vond de eerste maanden voor mijn gevoel langzaam gaan, waarschijnlijk had dat ook weer te maken met slaaptekort en totaal geen benul hebben van of het dag of nacht was, weekend of midden in de week etc. Nu vliegt de tijd voorbij! Loïs is zo snel aan het ontwikkelen nu - maar ik vind het heerlijk om te zien. Ze is een ondernemend meisje wat al heel vroeg alles aan het vast grijpen was, zelf speentjes in doen, flesjes willen vasthouden en ook vanaf een maand of 4 proberen om te rollen. Uiteindelijk duurde dat omrollen nog een tijd omdat ze nét niet over haar armpje/schouder heen kwam. Op de opvang zagen ze ook dat ze al maanden probeerde om te rollen, maar het haar gewoon niet lukte. Het leek wel of ze een bepaalde spanning in haar bovenlijfje had waardoor het net niet ging. We brachten weer een bezoekje aan de osteopaat en daarna was ze veel soepeler en flexibeler in haar bovenlijfje. Diezelfde avond rolde ze voor het eerst om en nu doet ze dat elke dag! Ze is volop hapjes aan het ontdekken en geeft het ook héél goed aan als ze iets echt niet lust. Ook is ze elke dag wel een keer heerlijk aan het schaterlachen... echt geweldig om te zien😁Ik vind het onwijs genieten nu ze zo goed in haar vel zit, lekker de wereld aan het ontdekken is en steeds meer kan én wil.
Hoe anders is het leven met een baby ten opzichte van voorheen?
Wat ik mij zelf heel erg afvroeg voordat ik moeder werd, is of mijn leven écht zo enorm zou veranderen met een baby erbij. Als ik daar nu op terug kijk kan ik zeggen: dat valt mij heel erg mee. Nu was ik vóór het moederschap ook niet iemand die 5 dagen of avonden per week de deur uit ging. Ik was al redelijk veel thuis en ben dat nu ook nog. Maar als ik de deur uit wil, is het enige waar ik rekening mee hoef te houden: kan Loïs ergens slapen? Vaak op visite nemen we gewoon een camping bedje mee. En anders kan ze altijd wel in de auto, in de kinderwagen of in de draagzak slapen. Wel merk ik dat als we meerdere 'afwijkende' dagen achter elkaar hebben, dus wanneer zij niet alle slaapjes in haar eigen bedje kan doen - dat ze wat sneller moe en huilerig is. Ze heeft behoefte aan ritme en regelmaat, maar kan het prima hebben om een dagje op pad te gaan en gewoon ergens anders of onderweg te slapen. Dus in dat opzicht zijn we nog redelijk flexibel en valt dat me niets tegen. Als mijn man en ik samen een avondje uit eten willen dan moeten we wel oppas regelen, maar dat is vaak zo gedaan. Dus ook daarin is ons leven niet drastisch veranderd. Loïs is erbij gekomen en ze is over het algemeen alleen maar vrolijk en blij en een heel makkelijke baby die het leven alleen maar leuker en mooier maakt💗
Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat! Lijkt me echt heerlijk! Wij hebben een zoontje van 9 maanden die nog steeds niet doorslaapt en ook nog veel last heeft van bepaald voedsel, dat maakt het wel pittig. Maar gelukkig is hij ook wel heel vrolijk en vind ik het moederschap zowiezo net als jij heel bijzonder. Maar die nachten, die zouden wel beter mogen gaan haha
BeantwoordenVerwijderen