MOMTALK | Weer Werken Na Zwangerschapsverlof | Mijn Persoonlijke Tips Op Een Rij

Ik dacht even dat een zwangerschap, bevalling en kraamtijd een rollercoaster waren, maar het starten met werken ná je verlof.... Dat is pas schakelen. Zoals altijd wanneer ik zelf iets meemaak waar ik anderen tips over kan geven, deel ik dat hier op mijn blog. Zo ook: mijn beste tips voor andere mama's die na maanden zwangerschapsverlof weer aan de bak mogen. Er zijn best wat dingen die ik van te voren wel had willen weten. Lees gauw verder, zodat jij ook soepeltjes je babybubbel verruilt voor work mode!

Hersenmist, vergeetachtigheid en... wat wilde ik ook alweer zeggen?

In mijn zwangerschap was ik behoorlijk vergeetachtig. Ik vergat het 9 van de 10 x als mijn man bijvoorbeeld vroeg: geef jij de hond even eten? Of: als je straks van huis gaat, wil je dan even die brief op de post doen? En: draai je de deur wel achter je dicht? Steeds vaker moesten mensen om me heen in de herhaling vallen omdat ik de kleinste dingen vergat. Zoals een deur achter me dicht draaien, dat werd wel een serieus dingetje. Maargoed, de enorme hersenmist die ik (nu nog) heb sinds de kleine er is, daar is echt niks tegenop gewassen. Het gaat verder dan een beetje vergeetachtigheid. Het is gewoon wartaal praten, niet uit je woorden kunnen komen, logisch nadenken is ineens hogere wiskunde - en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorbeeldjes:

• Midden in een telefoongesprek in paniek tegen mijn man schreeuwen: "shit ik ben mijn telefoon verloren!"
• Bij de Starbucks 's ochtends vroeg vragen om een alcoholvrije vanille latte terwijl je eigenlijk een suikervrije vanille latte bedoelt
• Iets willen vertellen en midden in je zin vergeten wat je aan het vertellen was
• Geen enkel benul meer hebben hoe je op het intranet van werk komt - terwijl ik als Webmaster het intranet van mijn werk zo'n beetje dagelijks onder mijn hoede heb.
• Bijna elke keer weer 's nachts bij het verschonen van de luier van mijn dochter, vergeten haar rompertje eerst dicht te doen. Geen wonder dat ze niet lekker ligt met een rompertje omhoog en haar pyjama daar overheen.

Gelukkig heb ik over lichamelijke klachten al lang niets meer te klagen, het is bij mij vooral mentaal. De vergeetachtigheid en het maandenlange slaaptekort zorgden ervoor dat ik er best tegenop zag. Gelukkig niet tegen het werk zelf maar wel slaaptekort in combinatie met hersenen die weer moeten kraken. Nu ben ik langzaamaan weer begonnen met werken en ik merk dat het soms wel moeizaam gaat, dat ik er echt rustig in moet komen. Gelukkig had ik van te voren al wat maatregelen getroffen. Ook de volgende tips hielpen en helpen nu nog steeds:

Verleng je verlof (indien mogelijk)

Mijn beste tip zou zijn: verleng je verlof, als dat mogelijk is. Je zult ongetwijfeld net als ik, doodgegooid worden met opmerkingen als "na zo'n lange tijd sta je echt wel weer te springen om te gaan werken hoor". Ik moet de vrouw die dat echt zo vindt nog tegenkomen. Iedereen die ík ken die had grote moeite om weer uit die babybubbel te kruipen. 9 van de 10 mama's hebben namelijk óók last van die gigantische brain fog, slaaptekort, verlatingsangst naar de kleine toe, bang voor dat nieuwe ritme waar niet alleen jij maar ook je baby weer totaal aan moet wennen. En dan heb ik het nog niet over lichamelijk hersteld zijn. Je hoort standaard dat de herstelperiode zo'n 6 weken is. Ik heb meer dan genoeg verhalen gehoord van mama's die na 3 maanden nog niet eens de 'oude' waren (en dat hoeft ook niet). Die met bekkenklachten moeite hadden om weer lange tijd achter het bureau te zitten. Die door het vele in slaap wiegen van de kleine (dit geldt ook voor mij) hun rug compleet naar de knoppen hebben geholpen. Die elke dag van vermoeidheid knallende koppijn hadden. Daarom zeg ik: gun jezelf de tijd om écht goed te herstellen, zowel mentaal als fysiek. Zelf heb ik na de 16 weken standaard verlof nog een dikke maand daar achter geplakt.

Bouw langzaam aan op

Ik weet van andere mama's dat het in één klap afronden van je verlof en weer 3 of 4 volle dagen gaan werken, als een soort mokerslag binnenkomt. Je hoofd is daar niet op voorbereid. Ik heb daarom bewust ervoor gekozen om mijn eerste werkweek maar 2 dagen te werken. Daar tussendoor had ik weer vrij en wát was ik daar blij mee. Op mijn eerste werkdag had ik één concreet taakje uitgevoerd en verder alleen maar alle mail weg gewerkt en bijgepraat met collega's, maar je kon me aan het eind van de dag alweer opvegen. Al die nieuwe informatie, het lange praten, de prikkels van de hele dag naar je telefoon en scherm loeren... Ik was direct door het kleine beetje energie heen waar ik tegenwoordig de dag mee begin. Beetje zo'n gevoel als het batterijniveau van je telefoon wat op 20% blijft hangen en dan ineens richting uitvallen keldert. De tweede werkweek ging ik 3 dagen werken, dus na elke werkdag weer één dag vrij. De week erop pas 4 dagen, en dat is voor mij dan mijn volle werkweek. 

Buitenlucht is de beste remedie

Dan een tip om te kunnen dealen met het slaaptekort. Als jij daar geen last van hebt, lucky you! Maar waarschijnlijk heb je er net als het merendeel van nieuwe papa's en mama's ook last van. Ik dacht vroeger wel eens na een avond stappen: woow, nu ben ik écht moe. Maar de vermoeidheid van maandenlang géén nacht kunnen doorslapen, nooit kunnen uitslapen of echt bijtanken: dat hakt er echt enorm in. Ik ben in de zwangerschap moe geweest, maar deze vermoeidheid kende ik nog niet. Bijna alles wat ik doe, doe ik tegenwoordig op een halve tank energie voor mijn gevoel. De open deuren als ''laat iemand anders een keer oppassen" of "wissel elkaar af / slaap afwisselend een keer op zolder" die bespaar ik je. Dat afwisselen is in theorie leuk, maar een gillende baby hoor je op zolder ook nog wel hoor. En hetzelfde geldt voor oppassen: die éne keer dat je dan wel kan slapen maakt dat maandenlange opgebouwde slaaptekort niet goed. Daarnaast is de kans groot dat je net als ik, uit automatisme licht slaapt en alsnog wakker wordt (al hoef je er dan niet uit, dat dan weer wel ;). Het énige wat voor mij helpt is veel buiten zijn. Als Loïs om zondagochtend om 6 uur denkt "het is mooi geweest mam" dan heeft zo'n gevecht van haar proberen tóch weer te laten slapen ook geen enkele zin. Dan leg ik haar in de wagen, gooi een extra sterke koffie in mijn Starbucks beker en ga een uur buiten wandelen met haar. Ik geniet dan van de rust, ik word wat meer wakker van de frisse lucht en Loïs valt uiteindelijk in de wagen in slaap. En oh ja, meestal loop ik zo ongeveer 3 á 4 kilometer. Kun je maar gehad hebben vóór 7 uur 's ochtends. Ook elke middag loop ik er uit met de hond en soms met Loïs in de wagen of draagzak. Het is heerlijk om even wat vitamine D op te doen als de zon schijnt en je hoofd leeg te kunnen maken. Dit zal heus niet voor iedereen werken, maar voor mij werkt dit het beste tegen de vermoeidheid.

Verschuif je focus op de nachten

Ook dit is heel persoonlijk, maar ik ken toevallig wel wat mama's bij wie dit ook zo gaat: Loïs gaat standaard tussen 18 en 19 uur slapen. Hoe onregelmatig die slaap 's nachts ook is, dat stuk vanaf 18/19 uur gaat altijd zonder onderbrekingen door tot een uur of 22 en soms 23. Dat komt doordat heel jonge baby's vaak maar één lange ruk slaap kunnen maken en die vindt dus vaak plaats zodra haar bedtijd start. Die 4 á 5 uur is voor ons de enige aan één gesloten paar uur dat we de tijd voor onszelf hebben. Vaak gaan we dus vroeg eten, zodat we nadat Loïs op bed ligt echt die paar uur vrij hebben. En soms kiezen we er voor om juist rond 20 uur al te gaan slapen, zodat je vóór de gebroken nacht begint al even hebt kunnen opladen. In plaats van denken: de nachten zijn zó shit, denk ik nu dus: het begin van de avonden zijn zó fijn!

Dit waren mijn persoonlijke tips die voor mij het best hebben geholpen. Dat neemt allemaal niet weg dat het alsnog harstikke zwaar kan zijn, hoe lief leuk en schattig je baby verder ook is. En natúúrlijk doe ik het allemaal met alle liefde, toch mag je af en toe heus wel van je af klagen. Als je het vervolgens ook maar weer positief kunt bekijken en het beste van de situatie kunt maken 💪